Średniowieczne bzdury: Signifying Nothing in Fourteenth-Century England (Nic nie znaczące w czternastowiecznej Anglii)

Oryginalny tytuł:

Medieval Nonsense: Signifying Nothing in Fourteenth-Century England

Zawartość książki:

Pięćset lat przed „Jabberwocky” i „Tender Buttons” pisarze byli już zajęci kwestią nonsensu. Jednak nawet gdy w ostatnich latach zaczęto dostrzegać powszechność bełkotu, bełkotu, śpiewu ptaków i aluzji do nagiego głosu w średniowiecznych tekstach, utrzymuje się wrażenie, że zjawiska te są wyjątkami potwierdzającymi regułę teologicznie motywowanego zaangażowania epoki w jądro znaczenia, a nie w skorupę zwykłej litery.

Książka ta pokazuje, że wręcz przeciwnie, podstawowym przedmiotem badań średniowiecznej myśli językowej był vox non-significativa, wypowiedź, o ile nic nie znaczy, i że fakt ten nie został utracony przez średniowiecznych pisarzy różnego rodzaju. W serii bliskich i nieortodoksyjnych odczytań dzieł Pryscjana, Boecjusza, Augustyna, Waltera Burleya, Geoffreya Chaucera i anonimowych autorów Obłoku niewiedzy i św.

Erkenwalda, bada sposób, w jaki wielu czternastowiecznych pisarzy rozpoznało możliwości tkwiące w opisach języka przekazanych im ze starożytności i przekształciło te opisy w nowe idee, formy i praktyki nie-znaczenia. Odzyskując przednowoczesną hermeneutykę niejasności w celu dostarczenia materiałów do archeologii kategorii literackiej, Medieval Nonsense pokazuje, w jaki sposób te średniowieczne podręczniki językowe, traktaty mistyczne i wiersze zostały zaprojektowane w taki sposób, aby zatrzymać zdolność interpretacji i zmusić ją do skupienia się na wygaszaniu sensu, który pojawia się w spotkaniu z samym językiem.