Ocena:

Książka „Medium Hero” Korby'ego Lenkera otrzymała przytłaczająco pozytywne recenzje, podkreślające jej wciągającą fabułę, emocjonalną głębię i prowokujące do myślenia treści. Czytelnicy doceniają mieszankę humoru i szczerości, z historiami, które rezonują na poziomie osobistym. Wiele recenzji wspomina o zdolności książki do łączenia się z odbiorcami, zarówno pod względem pisania, jak i muzycznego tła autora. Jednakże, chociaż nie odnotowano żadnych znaczących wad, niektórzy czytelnicy chcieliby, aby książka była dłuższa lub odczuwali tęsknotę po jej zakończeniu.
Zalety:⬤ Wciągająca opowieść
⬤ emocjonalna głębia
⬤ humor zmieszany ze szczerością
⬤ powiązane i osobiste anegdoty
⬤ dobrze napisane historie, które prowokują do myślenia i wywołują szereg emocji
⬤ czytelnicy polecają ją i wyrażają chęć wielokrotnego przeczytania.
Niektórzy czytelnicy żałowali, że książka nie jest dłuższa; kilku odczuwało pragnienie przeczytania kolejnych historii po zakończeniu lektury.
(na podstawie 26 opinii czytelników)
Medium Hero: And Other Stories
Wewnątrz tej książki znajdują się historie o owadach, nauczycielach fortepianu, gadających ptakach, martwych ptakach, byłych skazańcach, próbach samobójczych, kartach tarota i wersetach biblijnych. Niektóre historie przydarzyły się Korby'emu, a niektóre po prostu wymyślił. Tak naprawdę nie ma znaczenia, które są które.
Do tego momentu w swoim życiu był profesjonalnym piosenkarzem i autorem tekstów, podróżując samemu, grając piosenki dla małej publiczności, sprzedając płyty z walizki. Czasami zdarzały się momenty, w których światło świeciło szczególnie jasno, ale przeważnie był tylko on i gitara, tworząc muzykę w salonach, klubach i okazjonalnych salach koncertowych.
Poznał wielu ludzi, z których większość, podobnie jak on, skłaniała się ku skrajnej stronie spektrum społecznego. Niektórych z nich zapisał w swoich historiach, ślęcząc nad laptopem na tylnym siedzeniu furgonetki, w holu hotelu Best Western lub na popękanej winylowej kanapie w zielonym pokoju klubu rockowego, szturchając klawiaturę spoconymi palcami.
A potem, gdy miał siedem lat, zakochał się w książkach Ramony Quimby, potem w książkach o Wielkim Mózgu, a następnie w Roaldzie Dahlu. Większość jego najlepszych przyjaciół to postacie z przeczytanych historii. Zawsze pociągała go fikcja, ponieważ mówi ci prawdę, którą musisz znać. A prawdą, którą musi znać, jest to, że pomimo znacznych postępów w nauce i przemyśle, świat wciąż jest wielkim kawałkiem magii.