Średni bohater: i inne historie

Opinie czytelników

Książka „Medium Hero” autorstwa Korby'ego Lenkera to zbiór krótkich opowiadań, które pokazują jego talent zarówno jako muzyka, jak i gawędziarza. Recenzenci chwalili jego umiejętność nawiązywania kontaktu z czytelnikami poprzez mieszankę humoru, wzruszenia i wglądu w życie podróżującego muzyka. Opowieści różnią się tonem, wywołując śmiech, smutek i refleksję. Wielu uznało styl pisania za wciągający i przekonujący, zachęcając innych do przeczytania tej książki.

Wciągający styl pisania, humorystyczne i przejmujące narracje, przystępne opowiadanie historii, głębia emocji i wyjątkowe spojrzenie na codzienne doświadczenia. Wielu czytelników poczuło osobisty związek z tymi historiami i uznało je za trudne do odłożenia. Książka jest gorąco polecana przez wielu recenzentów.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać opowiadania za zbyt krótkie lub życzyć sobie dłuższego zbioru. Kilka recenzji wskazywało na chęć głębszej eksploracji niektórych tematów, ale ogólnie rzecz biorąc, negatywne opinie były minimalne.

(na podstawie 26 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Medium Hero: And Other Stories

Zawartość książki:

Wewnątrz tej książki znajdują się historie o owadach, nauczycielach fortepianu, gadających ptakach, martwych ptakach, byłych skazańcach, próbach samobójczych, kartach tarota i wersetach biblijnych. Niektóre historie przydarzyły się Korby'emu, a niektóre po prostu wymyślił. Tak naprawdę nie ma znaczenia, które są które.

Do tego momentu w swoim życiu był profesjonalnym piosenkarzem i autorem tekstów, podróżując samemu, grając piosenki dla małej publiczności, sprzedając płyty z walizki. Czasami zdarzały się momenty, w których światło świeciło szczególnie jasno, ale przeważnie był tylko on i gitara, tworząc muzykę w salonach, klubach i okazjonalnych salach koncertowych.

Poznał wielu ludzi, z których większość skłaniała się, podobnie jak on, ku skrajnej stronie spektrum społecznego. Niektóre z nich zapisał w swoich opowieściach, ślęcząc nad laptopem na tylnym siedzeniu furgonetki, w holu hotelu Best Western lub na popękanej winylowej kanapie w zielonym pokoju klubu rockowego, szturchając klawiaturę spoconymi palcami wskazującymi.

A potem, gdy miał siedem lat, zakochał się w książkach Ramony Quimby, potem w książkach o Wielkim Mózgu, a następnie w Roaldzie Dahlu. Większość jego najlepszych przyjaciół to postacie z przeczytanych historii. Zawsze pociągała go fikcja, ponieważ mówi ci prawdę, którą musisz znać. A prawdą, którą musi znać, jest to, że pomimo znacznych postępów w nauce i przemyśle, świat wciąż jest wielkim kawałkiem magii.