Sounding Brass: Ciekawe muzyczne partnerstwo

Opinie czytelników

Książka „Sounding Brass” to pamiętnik, który bada nieoczekiwane partnerstwo między potężnym amerykańskim politykiem a młodym tajskim talentem muzycznym. Oferuje głęboki wgląd w osobiste relacje, wyzwania kulturowe i podróż artystycznej współpracy. Czytelnicy uważają, że narracja jest wciągająca i umiejętnie stworzona, co czyni ją godną polecenia szybką lekturą.

Dobrze skonstruowana narracja, interesująca historia o współpracy muzycznej, głęboka refleksja na temat relacji osobistych, wciągające pisanie, wciągająca eksploracja sztuki i życia.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że książka jest zbyt krótka lub że nie zagłębia się w niektóre tematy.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sounding Brass: A Curious Musical Partnership

Zawartość książki:

Niezwykła opowieść o współpracy między cudownym kompozytorem a waszyngtońskim politykiem, historia o tym, jak tajski uczeń stworzył cały dorobek amerykańskiego kompozytora, jest bajeczna w prawdziwym tego słowa znaczeniu... nowoczesna mityczna podróż. Prawdziwa historia... ale taka, która aż prosi się o uwierzenie... z występami epizodycznymi wszelkiego rodzaju członków waszyngtońskiego "bagna"... i dziwnym pisarzem science fiction wpadającym na czat.... "To opowieść o ludzkiej potrzebie przekraczania granic i ograniczeń. To opowieść o marzeniach i aspiracjach, a na koniec musimy zadać pytania o samą naturę sztuki i o to, dlaczego jako ludzie potrzebujemy sztuki w naszym życiu. "To także historia dwojga ludzi pochodzących z bardzo odmiennych kultur, dwojga ludzi, którzy być może czuli się wyobcowani z otaczających ich ludzi i sytuacji, a których połączyła dziwnie intymna więź". Nigdy wcześniej nieopowiedziana sekretna historia, ten pamiętnik pierwszego Azjaty, który otrzymał Europejską Nagrodę za Osiągnięcia Kulturalne, otwiera oczy.

"Dawno, dawno temu, prawie pół wieku temu", zaczyna się ten pamiętnik, "byłem studentem w windzie w ekskluzywnym klubie w Waszyngtonie. Winda była wypełniona ważnymi ludźmi - admirałami i tym podobnymi - a ja starałem się wyglądać tak niepozornie, jak to tylko możliwe, biorąc pod uwagę, że byłem długowłosym Azjatą ubranym w quasi-hipisowski strój.

Gdy winda zjechała, zaczęli rozmawiać o sekretarzu marynarki wojennej, niejakim J. Williamie Middendorfie, Drugim". Jedna z Bardzo Imponujących Osób powiedziała: "Co sądzisz o muzyce Middendorfa?". "Inna zaśmiała się chrapliwie: "Tak, tak, jego tak zwana muzyka". "Słyszałem plotkę", powiedział pierwszy, "że to wszystko jest tak naprawdę skomponowane przez jakiegoś młodego orientalnego faceta".

Tak zaczyna się szalona historia dziwacznej współpracy między potężnym amerykańskim politykiem a długowłosym 17-letnim tajskim studentem muzyki, która zaowocowała siedmioma symfoniami, operą, dziesiątkami koncertów, rapsodii, baletów i okazjonalnych utworów oraz ponad setką marszów w ciągu nieco ponad dekady. Z ironią w głosie, S. P. Somtow, który skomponował i dyryguje operą pod swoim imieniem Somtow Sucharitkul, snuje opowieść, która jest jak symfoniczna wersja "Forresta Gumpa" - tylko że jest prawdziwa. Jest to pamiętnik, w którym pojawiają się królowa Holandii, Isaac Asimov, Grateful Dead, Oliver North i gubernator Bangkoku. Całonocne orgie grania w skali C-dur, wieczory jedzenia haszyszu z peklowanej wołowiny pod prawdziwym Rembrandtem w salonie ambasadora, robienie notatek na temat nucenia Sekretarza Marynarki Wojennej, podczas gdy najwyższe dowództwo czekało na rozkazy marszowe, przerywanie marszów podczas pochłaniania amerykańskich sitcomów... pięćdziesiąt lat później nadszedł czas, aby ta historia wyszła na jaw. S. P.

Somtow mówi o autobiograficznym fragmencie: " To był związek Mantovaniego ze Schoenbergiem i powinno to być małżeństwo zawarte w piekle, ale jakoś wyszło. "Zacząłem pisać tę książkę, ponieważ boję się, że pewnego dnia ktoś weźmie kości tej historii i doda do niej inny rodzaj mięsa. Można by ją łatwo przerobić na siekierę, ale to mijałoby się z celem".