Słońce zaświatów / Odpływ zmysłów

Opinie czytelników

Książka prezentuje poezję Any Blandiany, rumuńskiej poetki, której twórczość eksploruje głębokie znaczenia z pokorą i introspekcją. Składa się z wierszy o rumuńskiej tożsamości, śmierci i literaturze, zachęcając czytelników do refleksji nad własnymi doświadczeniami.

Poezja jest bogata w znaczenie i głębię, wywołując przemyślane refleksje. Zbiór jest dobrze wprowadzony, łącząc się ze znaczeniem jej następnej pracy. Czytelnicy doceniają delikatną i transformującą naturę pisarstwa Blandiany.

Ze względu na przemyślaną naturę każdego wiersza, który może wymagać więcej czasu na przetrawienie, nie jest idealny do czytania na raz.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Sun of Hereafter / Ebb of the Senses

Zawartość książki:

Ana Blandiana jest jedną z najważniejszych rumuńskich poetek, czołową dysydentką przed upadkiem komunizmu, a obecnie najsilniejszą kandydatką swojego kraju do Nagrody Nobla. Jako wybitna przeciwniczka reżimu Ceausescu, Blandiana stała się znana ze swoich śmiałych, szczerych wierszy, a także z odważnej obrony wartości etycznych.

Z biegiem lat jej dzieła stały się symbolem świadomości etycznej, która odmawia uciszenia przez totalitarny rząd. To nowe tłumaczenie autorstwa Vioricy Patea i Paula Scotta Derricka łączy jej dwa zbiory, The Sun of Hereafter (2000) i Ebb of the Senses (2004), oba napisane po upadku żelaznej kurtyny, podczas gdy Blandiana była aktywnie i bezinteresownie zaangażowana w sferę publiczną jako przewodnicząca Sojuszu Obywatelskiego (1990-2001), niepolitycznej organizacji, która umożliwiła integrację Rumunii z Unią Europejską. Te dwie książki wyznaczają punkt zwrotny w poetyckiej ewolucji Blandiany: prowadzą do nowej koncepcji poezji jako refleksji nad bytem, której kulminacją jest My Native Land A4 (po raz pierwszy opublikowana w Rumunii w 2010 roku i wydana w języku angielskim przez Bloodaxe w 2014 roku).

Po 1989 roku motywy jej poezji pozostają te same, ale zyskują bardziej uniwersalny wymiar. Dla Blandiany pisarz jest mniej twórcą niż świadkiem świata, który zamieszkuje. Uważa, że poezja jest zapisem doświadczeń danego czasu i podkreśla, że "nie jest serią wydarzeń, ale sekwencją wizji".

Poezja Blandiany oscyluje między zmysłowym postrzeganiem świata a nostalgią za transcendencją. Enigmatyczne definicje przeplatają się z serią zakodowanych pytań naładowanych melancholijną powagą. W rzeczywistości jej poezja może być postrzegana jako poszukiwanie definicji poprzez serię pytań.

Jej wiersze opisują degradację wartości humanistycznych i różne sposoby, w jakie jednostka jest zagrożona. Wyrażają tęsknotę za stanem pierwotnej czystości i świadomość destrukcyjnych sił, którym jaźń musi stawić czoła.