Ślad Buddy: Środowiskowa historia Azji

Opinie czytelników

Książka przedstawia prowokującą do myślenia eksplorację ewolucji buddyzmu i jego interakcji z polityką i etyką, oferując krytyczne spojrzenie na jego historię i wpływ na środowisko.

Początkowe rozdziały zapewniają jasny i przekonujący przegląd ewolucji myśli buddyjskiej. Autor przedstawia szokujące i błyskotliwe spostrzeżenia, które podważają konwencjonalne rozumienie. Książka zachęca do głębszej kontemplacji i badań nad związkiem między wierzeniami duchowymi a kwestiami ekologicznymi.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać krytykę historycznej ścieżki buddyzmu za niepokojącą, zwłaszcza w odniesieniu do jego brutalnych i niszczących środowisko aspektów.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Buddha's Footprint: An Environmental History of Asia

Zawartość książki:

Korekta współczesnego poglądu, że buddyzm zawsze był religią przyjazną dla środowiska.

W obecnej popularnej wyobraźni buddyzm jest często rozumiany jako religia nieodłącznie związana ze środowiskiem. Dharma, nazwa nadana naukom buddyjskim przez buddystów, stwierdza, że wszystkie rzeczy są ze sobą powiązane. Dlatego też buddyści są postrzegani jako ci, którzy rozszerzają współczucie nie tylko na ludzi i zwierzęta, ale także na rośliny i samą ziemię, w trosce o całe żywe środowisko. W książce The Buddha's Footprint Johan Elverskog twierdzi, że tylko odrzucając ten współczesny obraz buddyzmu jako czysto ascetycznej i apolitycznej tradycji kontemplacji, możemy dostrzec prawdziwą naturę Dharmy. Według Elverskoga buddyzm jest w rzeczywistości ekspansywnym systemem religijnym i politycznym opartym na generowaniu bogactwa poprzez eksploatację zasobów naturalnych.

Elverskog bada ekspansję buddyzmu w całej Azji w okresie między 500 rokiem p.n.e. a 1500 rokiem n.e., kiedy to buddyjskie instytucje zostały zbudowane od Iranu i Azerbejdżanu na zachodzie, po Kazachstan i Syberię na północy, Japonię na wschodzie oraz Sri Lankę i Indonezję na południu. Bada teologię dobrobytu w sercu Dharmy, która głosiła, że bogactwo jest oznaką dobrej karmy i środkiem, dzięki któremu status duchowy można podnieść poprzez darowizny przekazywane instytucjom buddyjskim. Pokazuje on, w jaki sposób ta tradycja biblijna popchnęła buddystów do poszukiwania bogactwa i władzy w całej Azji oraz do wykorzystywania zarówno ludzi, jak i środowiska.

Elverskog pokazuje, w jaki sposób ekspansja buddyjska nie tylko wiązała się z wyparciem lokalnych bogów i mitów przez te związane z Dharmą - jak miało to miejsce w przypadku chrześcijaństwa i islamu - ale także wiązała się z fundamentalną transformacją wcześniejszych struktur społecznych i politycznych oraz sieci wymiany gospodarczej. The Buddha's Footprint dowodzi, że instytucjonalizacja Dharmy była ściśle związana z ekspansją rolnictwa, wydobyciem zasobów, wylesianiem, urbanizacją i monumentalizacją samego buddyzmu.