Skowyt

Opinie czytelników

Książka „Howl” autorstwa Shauna Davida Hutchinsona to trzymająca w napięciu i emocjonalna lektura, która porusza tematy traumy, przyjaźni i zmagań dorastania. Główny bohater, Virgil, staje w obliczu poważnych wyzwań, w tym zastraszania, izolacji i traumatycznego ataku, w który nikt nie wierzy. Narracja przeplata elementy nadprzyrodzone z rzeczywistymi kwestiami, takimi jak piętno otaczające zdrowie psychiczne i doświadczenia młodzieży queer. Chociaż książka jest chwalona za emocjonalną głębię i rozwój postaci, niektórzy czytelnicy uważają, że ma powtarzalne elementy i może być czasami zbyt dramatyczna.

Historia niesie ze sobą potężne przesłanie na temat traumy i jej skutków, przedstawiając wiarygodne postacie i silne wątki przyjaźni i odporności. Styl pisania jest wciągający i sympatyczny, a włączenie humoru zapewnia równowagę dla intensywnej tematyki. Czytelnicy doceniają zniuansowaną reprezentację kwestii zdrowia psychicznego i realistyczne przedstawienie tego, jak trauma może wpływać na jednostki.

Niektórzy czytelnicy uważają, że fabuła jest nieco powtarzalna, a książka czasami wydaje się zbyt długa. Kilku krytyków wspomina, że postacie, poza głównymi, mogą wydawać się jednowymiarowe, a dialogom może brakować subtelności. Ponadto pojawiają się skargi na to, że książka wydaje się ciężka dzięki metaforom i poczuciu, że może służyć jako platforma dla poglądów autora, a nie czysto opowiadać historię.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Howl

Zawartość książki:

Od uznanego przez krytyków Shauna Davida Hutchinsona pochodzi „trzymający w napięciu, dynamiczny” ( Booklist, gwiazdkowa recenzja) portret często traumatycznego doświadczenia dorastania.

Virgil Knox został zaatakowany przez potwora.

Oczywiście nikt w Merritt mu nie wierzy. Nawet po tym, jak potknął się w ruchliwym centrum miasta, krwawiąc, poobijany i posiniaczony, aby wszyscy mogli go zobaczyć. Mówią, że pił. Mówili, że kręcił się tam, gdzie nie powinien. To musiał być niedźwiedź, borsuk albo aligator - na pewno nie potwór.

Virgil nie sądzi, by była to którakolwiek z tych rzeczy. Jest przekonany, że to był potwór. Ale bycie nowym dzieciakiem w mieście, w którym wszyscy się znają, jest wystarczająco trudne bez bycia dzieciakiem, który boi się potworów, więc stara się nie wychylać.

Wie tylko, że potwór wciąż tam jest. I jeśli nie będzie ostrożny, Virgil obawia się, że wróci, by go wykończyć, albo gorzej - że sam się nim stanie.