Skos słońca: Odwaga jednego dziecka

Opinie czytelników

A Slant of Sun autorstwa Beth Kephart to przejmujący pamiętnik, który bada emocjonalną podróż wychowywania jej syna, Jeremy'ego, który ma rozległe zaburzenia rozwojowe. Książka kładzie nacisk na tematy miłości, akceptacji i wyjątkowych wyzwań stojących przed rodzicami dzieci o specjalnych potrzebach. Liryczna proza Kephart oferuje zarówno nadzieję, jak i wgląd w złożoność rodzicielstwa dziecka, które odbiega od typowych ścieżek rozwoju.

Książka jest pięknie napisana lirycznym i poetyckim językiem. Wielu czytelników docenia szczere przedstawienie przez Kephart jej miłości i zmagań jako matki. Książka daje nadzieję i inspirację rodzicom dzieci ze specjalnymi potrzebami i zachęca do ufania własnym instynktom. Czytelnicy zauważyli głęboką więź emocjonalną i spostrzeżenia uzyskane z tej historii.

Niektórzy czytelnicy uważają, że proza jest zbyt rozbudowana i trudna do przebrnięcia, potencjalnie przesłaniając główne przesłanie. Istnieją obawy, że książka może nie trafić do wszystkich rodziców dzieci z PDD ze względu na jej samochwalczy ton. Kilku recenzentów zauważyło również, że może to być przygnębiające dla rodziców, którzy wciąż zmagają się z trudnościami, czując, że brakuje im łaski wobec tych, którzy nie mieli takich samych wyników lub doświadczeń.

(na podstawie 21 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Slant of Sun: One Child's Courage

Zawartość książki:

W przypadku syna Beth Kephart diagnoza brzmiała „całościowe zaburzenia rozwojowe nieokreślone inaczej” - szerokie spektrum trudności, w tym cechy autystyczne. Jak odkrywa autorka i jej mąż, wszystko, co ta etykieta naprawdę oznacza, to to, że ich syn Jeremy jest „inny na milion wspaniałych sposobów, a także na sposoby, które wymagają naszej pomocy”.

W intymnej, żarliwej prozie Kephart dzieli się bolesnym i inspirującym doświadczeniem kochania dziecka, którego „specjalne potrzeby” przynoszą ogromną frustrację i nieobliczalne nagrody. „O co w końcu walczysz? Normalność? „ - pyta Kephart. „Czy normalność jest możliwa? Czy można ją zdefiniować? I czy normalność jest lepsza od tego, czym dziecko jest z natury, od tego, do czego aspiruje, o co walczy w każdej sekundzie swojego dnia?”. „.

Z pomocą pełnego pasji zaangażowania rodziców i życzliwości kilku otwartych serc, Jeremy powoli wyłania się ze świata obsesyjnych rytuałów zabawy, nietypowych konstrukcji językowych, niekończącego się tempa i samotnych frustracji. Triumfalnie zaczyna angażować innych, opisywać swoje myśli i pasje, budować niezbędne przyjaźnie. Ostatecznie jest to opowieść o płytkości medycznych etykiet w porównaniu z odwagą dziecka i miłością matki, o której Kephart pisze: „Nic jej nie niszczy. To nie piasek na plaży. To jądro rzeczy - twarde jak skała tej ziemi”.