Situatedness, czyli dlaczego wciąż mówimy, skąd przychodzimy

Oryginalny tytuł:

Situatedness, or, Why We Keep Saying Where We re Coming From

Zawartość książki:

"Pozwól, że powiem ci, skąd pochodzę..." - tak zaczyna się wiele dyskusji we współczesnej kulturze amerykańskiej. Naciskani przez niemal kompulsywne pragnienie umiejscowienia się w określonej matrycy punktów odniesienia (na przykład "jako rodzic dwójki dzieci" lub "jako inżynier" lub "jako absolwent college'u") zarówno w badaniach naukowych, jak i codziennym żargonie, zdajemy się stanowczo odrzucać ideę uniwersalnego ludzkiego podmiotu. Co jednak mówi nam ta retoryka samopotwierdzenia? Jaka jest jej historia? Situatedness Davida Simpsona rzuca krytyczne oko na tę popularną obecnie formę identyfikacji, sugerując, że nie jest ona zwykłym zwrotem, ale wyznacza całą strukturę myślenia.

Simpson śledzi syndrom retoryczny poprzez jego prawdziwie interdyscyplinarną genealogię. Omawiając jego rolę w dziedzinie teorii prawa, nauk społecznych, fikcji, filozofii i etyki, Simpson argumentuje, że dyskurs usytuowania składa się z niestabilnego połączenia skromności i agresywności. Innymi słowy, oscyluje on między akceptacją całkowitej przyczynowej predeterminacji a popieraniem osobistej sprawczości i odpowiedzialności. Studium Simpsona ani nie odrzuca w pełni, ani nie popiera współczesnego języka samookreślenia. Zwraca raczej uwagę na ograniczenia i możliwości usytuowania - pojęcia, którego ideologiczny poślizg ostatecznie postrzega jako umożliwiający funkcjonowanie późnokapitalistycznych liberalnych demokracji.

Biorąc pod uwagę jej szeroki zakres i żywą interpretację, Situatedness przyciągnie wielu badaczy nauk humanistycznych i prawnych. Zainteresuje również wszystkich tych, dla których polityka podmiotowości stwarza realne problemy związane z władzą, tożsamością i przekonaniami.