Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Simplicius: On Aristotle Physics 8.6-10
Fizyka Arystotelesa dotyczy przyczyn ruchu i kończy się dowodem na to, że Bóg jest potrzebny jako ostateczna przyczyna ruchu. Arystoteles argumentuje, że rzeczy w ruchu muszą być poruszane przez coś innego niż one same - odrzuca samonaprowadzające się Platona.
Pod groźbą regresu musi istnieć nieporuszony poruszyciel. Jeśli ten niewzruszony poruszyciel ma wiecznie powodować ruch, potrzebuje nieskończonej mocy. Nie może to być zatem ciało, ponieważ ciała, będąc skończonymi rozmiarami, nie mogą pomieścić nieskończonej mocy.
Nieporuszony poruszyciel jest zatem bezcielesnym Bogiem. Simplicius ujawnia, że jego nauczyciel, Ammoniusz, zharmonizował Arystotelesa z Platonem, aby odeprzeć chrześcijańskie zarzuty o pogańską niezgodę, czyniąc Boga Arystotelesa przyczyną bezpoczątkowego ruchu, ale bezpoczątkowego istnienia wszechświata.
Wieczne istnienie, nie mniej niż wieczny ruch, wymaga nieskończonej, a zatem bezcielesnej siły. Jak na ironię, ta antychrześcijańska interpretacja zmieniła Boga Arystotelesa z myśliciela w pewnego rodzaju Stwórcę, a tym samym pomogła uczynić Boga Arystotelesa możliwym do zaakceptowania przez świętego Tomasza z Akwinu w XIII wieku.
Niniejszy tekst stanowi tłumaczenie komentarza Simpliciusa do dzieła Arystotelesa.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)