Shadow Commander: Epicka historia Donalda D. Blackburna - przywódcy partyzantów i bohatera sił specjalnych

Opinie czytelników

Shadow Commander to biografia generała brygady Donalda D. Blackburna, skupiająca się na jego działaniach partyzanckich podczas II wojny światowej na Filipinach i jego wkładzie w Siły Specjalne Armii Stanów Zjednoczonych podczas wojny w Wietnamie. Książka jest dobrze zbadana i przedstawia inspirujący opis przywództwa, odwagi i złożoności niekonwencjonalnych działań wojennych.

⬤ Dobrze zbadany i wciągający styl pisania
⬤ inspirująca historia przywództwa i odporności
⬤ szczegółowo opisany ważny historyczny wkład partyzantki
⬤ podkreśla znaczenie osobistej agencji w historii wojskowości
⬤ dobre uzupełnienie innych prac na temat historii wojskowości.

⬤ Czasami tekst może być prosty i brakuje mu płynności narracji
⬤ mapy mogą nie odnosić się wyraźnie do tekstu
⬤ niektórzy czytelnicy uważali, że książka wymaga większej głębi i powiązania z szerszymi wydarzeniami historycznymi
⬤ kilku uznało, że brakuje również narracji audio.

(na podstawie 150 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Shadow Commander: The Epic Story of Donald D. Blackburn--Guerrilla Leader and Special Forces Hero

Zawartość książki:

Pożary na Bataan wybuchły wieczorem 9 kwietnia 1942 roku - oświetlając białe flagi kapitulacji na tle nocnego nieba. Mające mizerną przewagę liczebną, słabo uzbrojone i źle wyposażone, poobijane resztki amerykańsko-filipińskiej armii poddały się siłom Wschodzącego Słońca. Jednak wśród chaosu i zniszczenia amerykańskiej porażki, kapitan armii Donald D. Blackburn odmówił złożenia broni. Wraz z przyszłą legendą SF Russellem Volckmannem, Blackburn uciekł z Bataan i zbiegł do górzystych dżungli północnego Luzonu, gdzie zebrał prywatną armię liczącą ponad 22 000 ludzi przeciwko Japończykom. Tam Blackburn zorganizował pułk partyzancki spośród rdzennych plemion w dolinie Cagayan. "Łowcy głów Blackburna", jak zaczęto ich nazywać, zdewastowali japońską 14 Armię w zachodnich prowincjach Północnego Luzonu i zniszczyli japońską bazę morską w Aparri - największe kotwicowisko wroga na Filipinach. Po wojnie Blackburn pozostał w czynnej służbie i odegrał kluczową rolę w inicjowaniu operacji Sił Specjalnych w Azji Południowo-Wschodniej. W 1958 roku, jako dowódca 77. Grupy Sił Specjalnych, stanął na czele operacji "Biała Gwiazda" w Laosie - pierwszego dużego rozmieszczenia amerykańskich sił specjalnych w kraju z aktywną rebelią.

Siedem lat później Blackburn objął dowództwo nad ściśle tajną Grupą Studiów i Obserwacji (SOG), której zadaniem było wykonywanie tajnych misji w obliczu nasilających się ataków komunistycznych. W następstwie katastrofalnego programu CIA Leaping Lena, w 1964 roku Blackburn ożywił kampanię operacji specjalnych w Wietnamie Południowym. Wysyłając transgraniczne zespoły zwiadowcze do Kambodży i Wietnamu Północnego, odkrył tajne sieci i węzły zaopatrzeniowe niesławnego Szlaku Ho Chi Minha. Przekazując te informacje bezpośrednio generałowi Westmorelandowi, Blackburn otrzymał zezwolenie na przeprowadzenie operacji na pełną skalę przeciwko NVA i Vietcongowi działającym w Laosie i Kambodży. W dużych i małych bitwach komuniści zdali sobie sprawę, że spotkali mistrza taktyki powstańczej - a on był po stronie USA. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych Blackburn został mianowany "specjalnym asystentem ds. walki z powstaniem i działań specjalnych", gdzie był architektem niesławnego nalotu na więzienie Son Tay. Oficjalnie nazwany Operacją Wybrzeże Kości Słoniowej, nalot na Son Tay był największą misją ratowania jeńców wojennych - a w rzeczywistości największą operacją sił specjalnych - podczas wojny w Wietnamie. W okresie, gdy wojska Stanów Zjednoczonych w Azji Południowo-Wschodniej musiały stawić czoła armiom partyzanckim z każdej strony, do dziś nie dostrzeżono, że Ameryka miała własnego znakomitego tajnego dowódcę, którego umiejętności partyzanckie szlifowano w oporze przeciwko Japonii.

Ta książka podąża za Donaldem D. Blackburnem zarówno przez jego młodzieńcze dni desperackiej walki z Imperium, jak i przez jego dni jako dowódcy, przekazując swoje lekcje nowo powstałym szeregom amerykańskich sił specjalnych.