Arracourt 1944: Triumf amerykańskiej broni pancernej

Opinie czytelników

Książka oferuje intrygujące spojrzenie na mniej znaną bitwę II wojny światowej, wzbogacone wieloma zdjęciami i solidną osią czasu. Cierpi jednak z powodu nieścisłości technicznych, szczególnie w odniesieniu do sprzętu wojskowego, a wersja Kindle jest krytykowana za mały rozmiar czcionki i problemy z formatem.

Fascynujący wgląd w mniej znaną bitwę II wojny światowej, dobrze udokumentowany z dobrą osią czasu i wieloma zdjęciami. Doskonały dodatek do kolekcji historycznych. Dobrze napisana i dostarcza dobrych informacji.

Zawiera niepokojące błędy techniczne dotyczące faktów wojskowych; wersja Kindle ma małą czcionkę, której nie można zmienić, co utrudnia czytanie. Niektórzy czytelnicy uważają treść za powierzchowną i pozbawioną szczegółowej analizy.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Arracourt 1944: Triumph of American Armor

Zawartość książki:

Wrzesień 1944: Gdy alianci zbliżają się do Renu, Adolf Hitler wydaje rozkaz kontrataku na Trzecią Armię generała Pattona we Francji. W pobliżu małego miasteczka Arracourt we Francji, oddziały amerykańskiej 4 Dywizji Pancernej spotkały się w walce z weteranami 5 Armii Pancernej. Na szczycie swoich M4 Shermanów, amerykańskie załogi czołgów zmierzyły się z technologicznie lepszymi czołgami Mark V Panther Wermachtu. Jednak dzięki połączeniu doskonałej taktyki, przywództwa, pracy zespołowej i inicjatywy małych jednostek, przeważające liczebnie siły amerykańskie odniosły decydujące zwycięstwo nad 5 Armią Pancerną.

Rzeczywiście, z 262 czołgów i mobilnych dział szturmowych wystawionych przez siły niemieckie, 200 zostało uszkodzonych lub zniszczonych przez ogień wroga. Amerykanie natomiast stracili tylko 48 czołgów. Po załamaniu się niemieckiego kontrataku pod Arracourt, Trzecia Armia generała Pattona znalazła się w niewielkiej odległości od granic Trzeciej Rzeszy.

Bitwa pod Arracourt była największą bitwą czołgową armii amerykańskiej do czasu ofensywy w Ardenach w grudniu 1944 roku. Pomogła ona utorować drogę do ostatecznego ataku aliantów na Niemcy i pokazała, jak pomysłowość taktyczna i adaptacyjne przywództwo mogą przezwyciężyć przewagę liczebną i technologiczną wroga.