Opinie czytelników
Podsumowanie:The Wrong Dog Dream to pamiętnik autorstwa Jane Vandenburgh, który porusza tematy miłości, przynależności i złożoności życia przez pryzmat jej doświadczeń z psami. Książka porusza jej związki z rodziną, domem i wyzwaniami, przed którymi staje podczas poruszania się po nowych środowiskach i relacjach osobistych. Książka przeplata humor i szczere refleksje, tworząc narrację, która rezonuje z czytelnikami na wielu poziomach.
Zalety:Czytelnicy doceniają głęboki oddźwięk emocjonalny pamiętnika, zauważając jego humor, wnikliwe obserwacje na temat miłości i rodziny oraz zdolność do wywoływania uczuć radości i straty. Pisarstwo Vandenburgha jest chwalone za to, że jest wciągające i zrozumiałe, oddając istotę posiadania zwierząt domowych i relacji międzyludzkich bez nadmiernego sentymentalizowania tych doświadczeń. Wiele osób uznało narrację za prowokującą do myślenia i przyjemną, z silnym naciskiem na rozwój osobisty i zrozumienie.
Wady:Niektóre recenzje krytykują książkę jako pobłażliwą i trudną do przebrnięcia, szczególnie w pierwszej połowie, która koncentruje się na zmarłym psie autora. Istnieją obawy co do tonu narracji, a niektórzy uważają, że skłania się ona ku negatywnemu przedstawieniu sąsiadów i sytuacji, co umniejsza ogólne przesłanie. Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że struktura i tempo pamiętnika stanowią wyzwanie, przez co jest on mniej przystępny dla tych, którzy szukają prostej narracji.
(na podstawie 9 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Wrong Dog Dream - A True Romance
Zawartość książki:
Autorka nazywa to „prawdziwym romansem”, mówiąc, że jest to część jej osobistej historii, o której, będąc przesądną, prawie bała się pisać. Dorastała przyzwyczajona do pecha, ale - przypadkiem lub cudem - przetrwała własne okoliczności: osierocenie, własną źle spędzoną młodość, chaos rozbitego małżeństwa. Nie tylko przetrwała, ale nawet zatriumfowała i obudziła się w uroczym splendorze, żyjąc w białym marmurowym mieście z bajkowymi zamkami, znając sławnych ludzi, będąc zapraszaną do Białego Domu, by słuchać, jak jej mąż dyskutuje o Yeatsie z prezydentem Stanów Zjednoczonych, podczas gdy Bill Clinton pije dietetyczną colę z puszki.
I w tym legendarnym rozdziale życia pisarki pojawia się idealny pies, angielski Springer Spaniel o imieniu Whistler, który staje się nie tylko rodzinnym zwierzakiem, ale także jej prywatnym symbolem triumfu nad całym tym odwiecznym smutkiem. Chce to zignorować, ale nie może pomóc, ale widzi, że ich idealny szczeniak jest czymś w rodzaju neurotycznego bałaganu, warczącego na pokrywy włazów, szczekającego na dzieci, warczącego na ludzi na wózkach inwalidzkich.
Sama pisarka najwyraźniej nie poradziła sobie z lękami zrodzonymi z całej tej wczesnej traumy i straty i zaczyna obsesyjnie martwić się utratą tego trudnego psa, którego tak kochają. Wrrrrnnnggdgggg! zaczyna marzyć. Wrrrrrnnnnng dgggg!
