Sempre Susan: Wspomnienie o Susan Sontag

Opinie czytelników

Książka przedstawia szczery i zniuansowany portret Susan Sontag, odzwierciedlając jej złożoność i sprzeczności oczami Sigrid Nunez, która miała bliskie relacje z Sontag i jej synem. Książka oferuje ciekawe spostrzeżenia i żywy obraz ich wspólnego czasu w Nowym Jorku, ale także stawia pytania o naturę mentoringu i wyzwania związane z życiem na miarę swoich bohaterów.

Wielu czytelników chwaliło książkę za wciągającą narrację, żywy styl pisania i intymny portret Susan Sontag. Obserwacje Nuneza są postrzegane jako szczere i wnikliwe, dając poczucie bycia blisko znaczącej postaci w kulturze intelektualnej XX wieku. Pisarstwo jest opisywane jako piękne, a wspomnienia są postrzegane jako wzbogacające i prowokujące do myślenia.

Niektórzy recenzenci uważali, że książka przedstawia Sontag w mniej pochlebnym świetle, podkreślając jej złożoność i wady, co może rozczarować niektórych fanów Sontag. Krytycy wskazywali na dostrzegalny brak głębi w inteligencji i emocjonalnym wglądzie Sontag. Ponadto istnieją obawy, że osobiste żale Nunez wpływają na jej portret, prowadząc do poczucia braku zaufania do jej narracji.

(na podstawie 37 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sempre Susan: A Memoir of Susan Sontag

Zawartość książki:

Od autora The Friend, zdobywcy National Book Award 2018.

"Arcydzieło minigry "Znałam Susan"" - A. O. Scott, The New York Times.

Przejmujący, intymny pamiętnik jednej z najbardziej cenionych i fascynujących postaci amerykańskiej kultury oraz głęboko odczuwalny hołd.

Sigrid Nunez była początkującą pisarką, gdy po raz pierwszy spotkała Susan Sontag, już legendarną postać znaną z polemicznych esejów, oślepiającej inteligencji i ostrego stylu osobistego. Sontag przedstawiła Nunez swojemu synowi, pisarzowi Davidowi Rieffowi, i oboje zaczęli się spotykać. Wkrótce Nunez wprowadził się do mieszkania, które dzielili Rieff i Sontag. Sontag powiedziała Nunez: "Kto powiedział, że musimy żyć jak wszyscy inni? ".

Wpływ Sontag na Nuneza, który później stał się odnoszącym sukcesy powieściopisarzem, był głęboki. Opisywana przez Nunez jako "naturalna mentorka", która postrzegała edukowanie innych zarówno jako moralny obowiązek, jak i źródło niekończącej się przyjemności, Sontag nieuchronnie zarażała otaczających ją ludzi swoimi licznymi kulturowymi i intelektualnymi pasjami. W tym przejmującym, intymnym pamiętniku Nunez mówi o swojej wdzięczności za to, że jako wczesny model miała "kogoś, kto miał tak wzniosły, nieironiczny pogląd na powołanie pisarza".

Opublikowany ponad sześć lat po śmierci Sontag, Sempre Susan jest zdumiewająco prawdziwym portretem tej niezwykłej osobowości, która z bycia intelektualistą uczyniła zawód glamour.