Juvenal Satires: Book IV
Czwarta księga satyr Juvenala składa się z trzech wierszy, które dotyczą zadowolenia w różnych formach. Poeta przyjmuje bardziej zrezygnowany i filozoficzny ton, w przeciwieństwie do zuchwałego gniewu wcześniejszych książek.
Wiersze te wykorzystują ogromny humor i dowcip, aby przebić pretensje głupców i niegodziwców, wzywając do akceptacji naszego życia i bardziej pozytywnego nastawienia do życia i śmierci poprzez wyśmiewanie pompatycznych i komicznych opisów bogatych i sławnych. W satyrze 10 Juvenal analizuje ludzkie pragnienie bycia bogatym, sławnym, atrakcyjnym i potężnym i odrzuca wszystkie te cele jako niewarte dążenia - w rzeczywistości jesteśmy szczęśliwsi tacy, jacy jesteśmy. W satyrach 11 i 12 opowiada się za prostym życiem, które może zapewnić prawdziwe szczęście, zamiast ryzykować dekadencję luksusu i niebezpieczeństwa związane z podróżami morskimi i polowaniem na dziedzictwo.
Samoświadomość i prawdziwa przyjaźń są moralnym sercem tych wierszy; ale są one również złożonymi konstrukcjami literackimi, w których postać mówcy może być. Nieuchwytny i ironiczny ton może budzić wątpliwości co do przekazywanego przesłania.
Wprowadzenie umieszcza Juvenala w historii satyry, a także bada styl wierszy, a także stopień, w jakim można je odczytać jako w jakimkolwiek sensie dokumenty prawdziwego życia. Tekstowi towarzyszy dosłowne tłumaczenie na język angielski, a komentarz jest powiązany z ważnymi słowami w tłumaczeniu i ma na celu być dostępny dla czytelników z niewielką lub żadną łaciną.
Ma on na celu wyjaśnienie zarówno faktycznego tła wierszy, jak i cech literackich, które sprawiają, że poezja ta jest ekscytująca i poruszająca dla współczesnych odbiorców.
