Samotny biały mnich: opowieści o śmierci, porażce i złym seksie (choć niekoniecznie w tej kolejności)

Opinie czytelników

Książka „Single White Monk” autorstwa Shozana Jacka Haubnera to głęboko osobista relacja z życia mnicha zen, łącząca humor z poważnymi tematami dotyczącymi duchowości, seksualności i tragedii. Podczas gdy wielu czytelników uważa ją za piękną i wciągającą, inni krytykują ją za nadmierne pobłażanie sobie lub nie tak humorystyczną, jak reklamowano.

⬤ Piękny i elokwentny tekst, który rezonuje z czytelnikami.
⬤ Szczery i głęboki wgląd w duchowe i ludzkie doświadczenia.
⬤ Oferuje unikalne i nieocenzurowane spojrzenie na życie w klasztorze Zen.
⬤ Zawiera mieszankę humoru i głębokich refleksji.
⬤ Szczególnie polecana osobom zainteresowanym buddyzmem.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje tu humoru, a książka jest smutna lub przygnębiająca.
⬤ Skupienie się na osobistych doświadczeniach autora, zwłaszcza na skandalu Roshiego, jest postrzegane przez niektórych jako nadmierne i rozpraszające.
⬤ Zawiera graficzne i czasami wulgarne treści, które mogą nie spodobać się wszystkim odbiorcom.
⬤ Uważana za nużącą lub pobłażliwą przez tych, którzy nie zgadzają się z perspektywą buddyzmu autora.

(na podstawie 30 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Single White Monk: Tales of Death, Failure, and Bad Sex (Although Not Necessarily in That Order)

Zawartość książki:

Myślisz, że życie mnicha zen to cisza, spokój i surowość? Pomyśl jeszcze raz.

Tutaj Shozan Jack Haubner przedstawia często zabawną, zawsze szczerą relację z tego, jak naprawdę jest za murami klasztoru. Przygody Haubnera obejmują wspomnienia jego dysfunkcyjnej rodziny ze Środkowego Zachodu, która ostatecznie doprowadziła go do deklaracji: "Myślę, że powinienem zostać mnichem", szaloną relację z nocy, w której został upalony i wymknął się z klasztoru, a także bardziej trzeźwiące relacje, takie jak zagrażająca jego życiu choroba, głęboki wpływ śmierci drogiego przyjaciela i refleksje na temat kontrowersji, które wstrząsnęły jego społecznością Zen.

To, że Haubner odnajduje ponadczasową mądrość zarówno w tym, co tragiczne, jak i absurdalne, jest hołdem dla jego darów jako pisarza i humorysty, a także dla jego jasnego wglądu w naturę siebie i tego, o co chodzi w praktyce zen.