Ocena:
Recenzje książki „Loneliness as a Way of Life” przedstawiają mieszany obraz: niektórzy czytelnicy uznali ją za prowokującą do myślenia i emocjonalnie rezonującą analizę samotności, podczas gdy inni skrytykowali ją za zbyt akademicką, nieczytelną i pozbawioną praktycznych spostrzeżeń. Autor, profesor Thomas Dumm, przeplata osobiste narracje z analizą literacką, ale akademicki ton książki i ciężkie przypisy odstraszają niektórych czytelników szukających pocieszenia lub bezpośrednich dyskusji na temat samotności.
Zalety:⬤ Oferuje prowokującą do myślenia i emocjonalną eksplorację samotności.
⬤ Łączy osobistą historię z literackimi i filmowymi dyskusjami.
⬤ Uznana za intelektualnie wciągającą i podnoszącą na duchu pomimo ciężkiego tematu.
⬤ Niektórzy czytelnicy znaleźli pocieszenie i potwierdzenie w intymnym wyrażeniu samotności.
⬤ Zbyt akademicki i trudny w odbiorze, z licznymi przypisami i teoretycznymi dyskusjami.
⬤ Z trudem dociera do szerokiego grona odbiorców poszukujących praktycznych spostrzeżeń na temat samotności.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali ją za powolną i bezosobową, nie zapewniającą komfortu, którego szukali.
⬤ Przez wielu uważana za powtórkę z istniejących dzieł literackich, bez nowych spostrzeżeń dla przeciętnych czytelników.
(na podstawie 15 opinii czytelników)
Loneliness as a Way of Life
"Co to znaczy być samotnym? "pyta Thomas Dumm. Jego badanie, udokumentowane w tej książce, przenosi nas poza okoliczności społeczne i do głębszych sił, które kształtują naszą egzystencję jako współczesnych jednostek. Dumm sugeruje, że współczesna jednostka jest zasadniczo samotna. Poprzez refleksje nad filozofią, teorią polityczną, literaturą i dramatem tragicznym, Dumm zaczyna oświetlać ukryty wymiar ludzkiej kondycji. Jego książka pokazuje, w jaki sposób samotność kształtuje współczesny podział na publiczne i prywatne, naszą niezdolność do życia ze sobą szczerze i we wspólnocie, wyobcowane formy, jakie przybierają nasze intymne relacje, oraz słabość naszych wspólnych więzi.
Lektura relacji między Kordelią i jej ojcem w szekspirowskim Królu Learze wskazuje na najbardziej podstawową dynamikę współczesnej samotności - jak jest ona odpowiedzią na problem "zaginionej matki". Dumm kontynuuje badanie najważniejszych wymiarów samotnego doświadczenia - bycia, posiadania, kochania i żałoby. W miarę rozwoju książki zestawia nowe interpretacje kultowych tekstów kultury - Moby-Dicka, Śmierci komiwojażera, filmu Paryż, Teksas, "Doświadczenia" Emersona - z własnymi doświadczeniami samotności, jako syn, jako ojciec, jako pogrążony w żałobie mąż i wdowiec.
Napisana ze zwodniczą prostotą Samotność jako sposób na życie jest czymś rzadkim - intelektualnym studium, które jest namiętnie osobiste. Rzuca nam wyzwanie, nie po to, by przezwyciężyć naszą samotność, ale by nauczyć się, jak ponownie zamieszkać w niej w lepszy sposób. Ta książka pokazuje, że jeśli tego nie zrobimy, tylko zintensyfikujemy władzę, jaką nad nami sprawuje.
