The Samaritans
Etienne Nodet bada Samarytan i ich religię, korzystając ze źródeł żydowskich i chrześcijańskich, w tym literatury rabinicznej i najnowszej archeologii. Nodet opowiada historię Samarytan i ich religii, pokazując, w jaki sposób byli oni wierni klasycznej formie monoteizmu.
Nodet śledzi historię Samarytan od czasów nowszych do bardziej starożytnych. Zaczyna od spojrzenia na znaczenie Samarytan w czasach Józefa Flawiusza i Nowego Testamentu, biorąc pod uwagę obszar utworzony przez Galileę, Samarię i Judeę oraz uznając, że odpowiada to w przybliżeniu Kanaanowi w czasach Jozuego, między Jordanem a Morzem Śródziemnym. Następnie analizuje relację z 2 Krl 17, która ukazuje Samarytan jako potomków osadników wysłanych przez Asyryjczyków, którzy zostali wtajemniczeni w pewien jahwizm po upadku królestwa Izraela (Północnego) w 721 r. p.n.e.. Następnie Nodet przygląda się czasom kryzysu Machabejskiego, kiedy Samarytanie odłączyli się od Żydów, pokazując, że wcześniej istniała pokojowa koegzystencja.
Wreszcie, Nodet zwraca się do okresu perskiego, pokazując, jak po powrocie z wygnania nastąpiło przywrócenie babilońskiej formy religii, której sprzeciwiali się miejscowi Izraelici (w tym Samarytanie). Nodet twierdzi, że jako taka religia Samarytan, z sukcesją arcykapłanów aż do dnia dzisiejszego, ma "niepamiętną trwałość", łącząc się z najwcześniejszym kultem JHWH w Izraelu.
