Rzeka, której dotykasz: Making a Life on Moving Water

Opinie czytelników

Recenzje książki „The River You Touch” autorstwa Chrisa Dombrowskiego podkreślają, że jest to sugestywny pamiętnik, który łączy poezję z opowiadaniem historii, oferując głębokie refleksje na temat rodziny, natury i osobistych zmagań. Czytelnicy doceniają liryczną prozę i żywe przedstawienie krajobrazu Montany. Niektórzy jednak uważają, że podtytuł jest mylący, sugerując, że skupia się bardziej na osobistej introspekcji niż na aspekcie przewodnictwa po rzece.

⬤ Znakomite pisarstwo i proza
⬤ żywe opisy przyrody
⬤ głębokie refleksje na temat rodziny i życia
⬤ wciągające opowiadanie historii
⬤ poetyckie podejście autora urzeka czytelników
⬤ oferuje wgląd w życie wędkarstwa muchowego i połączenie z dziką przyrodą
⬤ emocjonalna i powiązana treść.

⬤ Nieco mylący podtytuł
⬤ niewystarczający nacisk na aspekt przewodnictwa rzecznego
⬤ niektórzy czytelnicy uznali ją za zbyt introspektywną i mniej wciągającą
⬤ niektórzy uważali, że jest samowystarczalna lub przypomina blog.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The River You Touch: Making a Life on Moving Water

Zawartość książki:

"Jesteśmy materią i pragniemy być przyjęci przez Ziemię, która nas poczęła, która akceptuje i odtwarza nas, swoje dzieci, każdego z nas, bez wyjątku, każdego. Podróż jest długa, a potem ruszamy w drogę powrotną, nie wiedząc, co dom może z nas zrobić." - z The River You Touch.

Kiedy Chris Dombrowski wkroczył na scenę literacką z Body of Water, książka została okrzyknięta "klasykiem" (Jim Harrison), a jej autor porównywany do Johna McPhee. Dombrowski rozpoczyna wyczekiwaną The River You Touch pytaniem równie aktualnym, co głębokim: "Jak wygląda sensowne, świadome, zrównoważone zamieszkiwanie na tej małej planecie w antropocenie? ".

Odpowiada na to fundamentalne pytanie naszych czasów, początkowo słuchając z miłością rzek i ziemi, przez którą przepływają w jego adoptowanym domu w Montanie. Przeszczepiony z postindustrialnego Środkowego Zachodu, on i jego partnerka, Mary, tworzą życie oparte na jej dochodach jako nauczycielki, a jego jako poety i przewodnika wędkarstwa muchowego. Wkrótce pojawia się ich pierwsze dziecko, a wkrótce po nim dwoje kolejnych, wszystkie "wolne istoty, w których kwitnie zasadniczy rodzaj wiedzy (...), których zdolność do zachwytu może być latarnią morską, dzięki której widzimy siebie w tej mrocznej epoce". Wokół młodej rodziny krąży społeczność przyjaciół - przewodników rzecznych i działaczy na rzecz ochrony przyrody, wspinaczy i biologów dzikiej przyrody - którzy starają się kultywować sposób życia w miejscu, które wykracza poza zmitologizowany Zachód zawłaszczania i wydobywania.

Płynnie przechodząc od codzienności - pieluchy, kredyt hipoteczny, wątłe konto bankowe - do metafizyki - czas, pamięć, jak żyć uczciwie - Dombrowski oświetla doświadczenie ojcostwa z intymnością i wdziękiem. Spędzając czas w dzikich miejscach ze swoimi dziećmi, dowiaduje się, że ich młodzieńcze poczucie zachwytu nad pięknem i łącznością świata bardziej niż ludzkiego nie jest naiwnością, którą należy zrzucić, ale raczej mądrością, którą większość z nas traci po drodze - mądrością, która jest niezbędna dla możliwości transformacji.