Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Things I Wish I Told My Mother” przedstawia szczerą eksplorację złożonej relacji między matką a córką podczas emocjonalnych wakacji. Historia porusza tematy niższości, rodzinnej miłości i objawień, które mogą wynikać z introspekcji i wspólnych doświadczeń.
Zalety:Czytelnicy doceniają wciągającą narrację, relatywną dynamikę matki i córki oraz emocjonalną głębię. Wiele z nich uważa tę historię za przejmującą i podnoszącą na duchu, a kilka z nich zauważyło, że jest to piękny i szczery portret relacji rodzinnych. Jest również doceniana za humor i zdolność do przywoływania osobistych wspomnień, dzięki czemu jest wciągająca i przyjemna.
Wady:Niektórzy czytelnicy byli rozczarowani zakończeniem, czując, że podważyło to ich inwestycję w historię lub sprawiło, że poczuli się oszukani. Kilku z nich uznało, że początek jest powolny i zauważyło, że pewne elementy wydają się nieistotne aż do późniejszej części książki.
(na podstawie 307 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Things I Wish I Told My Mother: The Most Emotional Mother-Daughter Novel in Years
Zawartość książki:
Dla fanów „Pewnego włoskiego lata”, „Rzeczy, które chciałabym powiedzieć mojej matce” to propozycja dla klubów książki. Matka i córka odkrywają sekrety całego życia podczas wakacji w Paryżu.
Każda córka ma swój własny, charakterystyczny głos, niepowtarzalny styl i swoje sekrety.
Laurie Ormson jest artystką, kolekcjonerką doświadczeń. Podróżuje po świecie z beżową torbą podróżną.
Każda matka ma swój charakterystyczny głos, niepowtarzalny styl i sekrety.
Matka Laurie to słynna „Dr Liz”. Elegancka perfekcjonistka. Podróżuje po świecie z dopasowanym zestawem walizek.
Kiedy Laurie zaprasza matkę na wycieczkę do Paryża i Norwegii, dostrzega w jej oczach nieoczekiwany blask. Tak zaczyna się książka Things I Wish I Told My Mother. Będziesz chciał, aby ta powieść nigdy się nie skończyła.
Laurie i dr Liz to żeńska wersja „Dziwnej pary”.
Autorki Susan Patterson i Susan DiLallo zainspirowały się do napisania swojej poruszającej powieści wspólnym doświadczeniem ukochanych matek, które dożyły dziewięćdziesiątki, a następnie zmarły w tym samym roku. Ich współautor, James Patterson, był zwykle w pobliżu, aby przynieść kawę, herbatę i kanapki, podczas gdy dwie Susany pisały.
