Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Things I Wish I Told My Mother” opowiada szczerą historię ewoluującej relacji między matką, dr Elizabeth Orsman, a jej córką, Laurie Margolis, gdy radzą sobie z wyzwaniami podczas przedłużonych wakacji. W trakcie swojej podróży zmagają się z osobistymi zmaganiami, zaskakującymi objawieniami i złożonością dynamiki matki i córki. Czytelnicy uznają książkę za wiarygodną i wciągającą, z nieoczekiwanym zwrotem akcji na końcu, który wywołuje mieszane reakcje.
Zalety:Wciągająca i łatwa w czytaniu, z powiązanymi tematami dotyczącymi relacji matka-córka. Wiele osób uznało ją za zabawną, przejmującą i wzruszającą. Historia wywołała osobiste refleksje i promowała więzi emocjonalne, co czyni ją obowiązkową lekturą dla matek i córek.
Wady:Niektórym czytelnikom nie podobał się zwrot akcji na końcu, czując, że umniejsza on ich ogólną przyjemność z lektury i sprawia, że czują się oszukani. Kilka osób wspomniało, że początek wymagał czasu, aby ich zainteresować.
(na podstawie 307 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Things I Wish I Told My Mother: The Perfect Mother-Daughter Summer Read
Zawartość książki:
Dla fanów „Pewnego włoskiego lata”, „Rzeczy, które chciałabym powiedzieć mojej matce” to propozycja dla klubów książki. Matka i córka odkrywają sekrety całego życia podczas wakacji w Paryżu.
Każda córka ma swój własny, charakterystyczny głos, niepowtarzalny styl i swoje sekrety.
Laurie Ormson jest artystką, kolekcjonerką doświadczeń. Podróżuje po świecie z beżową torbą podróżną.
Każda matka ma swój charakterystyczny głos, niepowtarzalny styl i sekrety.
Matka Laurie to słynna „Dr Liz”. Elegancka perfekcjonistka. Podróżuje po świecie z dopasowanym zestawem walizek.
Kiedy Laurie zaprasza matkę na wycieczkę do Paryża i Norwegii, dostrzega w jej oczach nieoczekiwany blask. Tak zaczyna się książka Things I Wish I Told My Mother. Będziesz chciał, aby ta powieść nigdy się nie skończyła.
Laurie i dr Liz to żeńska wersja „Dziwnej pary”.
Autorki Susan Patterson i Susan DiLallo zainspirowały się do napisania swojej poruszającej powieści wspólnym doświadczeniem ukochanych matek, które dożyły dziewięćdziesiątki, a następnie zmarły w tym samym roku. Ich współautor, James Patterson, był zwykle w pobliżu, aby przynieść kawę, herbatę i kanapki, podczas gdy dwie Susany pisały.
