Rycerze Złotego Kręgu: Tajne imperium, secesja Południa, wojna domowa

Opinie czytelników

Książka oferuje dogłębną eksplorację Rycerzy Złotego Kręgu i ich wpływu na secesję i wojnę secesyjną. Chociaż przedstawia istotne szczegóły historyczne i wypełnia luki w wiedzy na ten często pomijany temat, niektórzy czytelnicy uznali ją za złożoną, powtarzalną i czasami rozpraszającą przez użycie założeń.

⬤ Zapewnia szczegółowy, dobrze zbadany wgląd w tajną organizację.
⬤ Wypełnia lukę w wiedzy na temat wojny secesyjnej i secesji.
⬤ Wciągająca dla czytelników zainteresowanych tym okresem amerykańskiej historii.
⬤ Doskonały materiał źródłowy i skrupulatne badania.
⬤ Oferuje świeże rewelacje często ignorowane przez współczesnych historyków.

⬤ Złożona i czasami trudna do śledzenia ze względu na liczne postacie.
⬤ Zawiera założenia, które mogą rozpraszać czytelników.
⬤ Pewne powtórzenia w materiale prowadzące do zmniejszenia zaangażowania.
⬤ Może być zbyt szczegółowy dla zwykłych czytelników, skupiając się zbytnio na nazwiskach i datach, a nie na szerszych implikacjach.

(na podstawie 35 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Knights of the Golden Circle: Secret Empire, Southern Secession, Civil War

Zawartość książki:

Oparte na latach wyczerpujących i skrupulatnych badań, studium Davida C. Keehna stanowi pierwszą kompleksową analizę Rycerzy Złotego Kręgu, tajnego południowego stowarzyszenia, które początkowo dążyło do ustanowienia imperium posiadającego niewolników w regionie Złotego Kręgu w Meksyku, na Karaibach i w Ameryce Środkowej. Keehn ujawnia pochodzenie, rytuały, strukturę i złożoną historię tej tajemniczej grupy, w tym jej późniejsze zaangażowanie w ruch secesyjny. Jej członkowie wspierali południowych gubernatorów w doprowadzeniu do rozłamu, zasilali szeregi rodzącej się armii Konfederacji i organizowali akcje osłonowe podczas wojny secesyjnej.

Rycerze Złotego Kręgu powstali około 1858 roku, gdy tajne stowarzyszenie utworzone przez biznesmena z Cincinnati połączyło się z proekspansjonistycznym Zakonem Samotnej Gwiazdy, który liczył już 15 000 członków. W następnym roku Rycerze zaczęli wydawać własną gazetę i założyli swoją siedzibę w Waszyngtonie. W 1860 roku, podczas pierwszej próby stworzenia Złotego Kręgu, kilka tysięcy Rycerzy zebrało się w południowym Teksasie, aby skolonizować północny Meksyk. Ze względu na niewystarczające zasoby i braki organizacyjne, próba ta zakończyła się jednak niepowodzeniem.

Później Rycerze zmienili swoje nastawienie i zaczęli naciskać na rozłam, przewodząc pro-secesyjnym wiecom i zastraszając unionistów na Południu. Wyznaczali regionalnych dowódców wojskowych z szeregów najważniejszych osobistości politycznych i wojskowych Południa, w tym takich mężczyzn jak Elkanah Greer z Teksasu, Paul J. Semmes z Georgii, Robert C. Tyler z Maryland i Virginius D. Groner z Wirginii. Zwolennicy nawiązali również sojusze z wściekle pro-secesyjnymi połykaczami ognia z Południa, w tym z takimi osobami jak Barnwell Rhett, Louis Wigfall, Henry Wise i William Yancey.

Według Keehna, Rycerze prawdopodobnie przeprowadzili szereg innych tajnych działań przed wojną secesyjną, w tym próby przejęcia przez powstańców federalnych fortów w Wirginii i Karolinie Północnej, aktywację pro-południowej milicji w okolicach Waszyngtonu oraz planowany zamach na Abrahama Lincolna, gdy ten przejeżdżał przez Baltimore na początku 1861 roku w drodze na swoją inaugurację. Po rozpoczęciu walk Rycerze pomagali w tworzeniu powstającej armii Konfederacji i wspierali prokonfederacki ruch Copperhead w północnych stanach. Gdy wojna była już prawie przegrana, różni Rycerze wspierali jednego ze swoich członków, Johna Wilkesa Bootha, w jego spisku mającym na celu uprowadzenie i zamordowanie prezydenta Lincolna.

Szybka, wciągająca narracja Keehna pokazuje, że Rycerze okazali się bardziej znaczący niż tradycyjnie zakładali historycy i zapewnia nowe spojrzenie na secesję Południa i wybuch wojny secesyjnej.