Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 7 głosach.
Ruffians, Yakuza, Nationalists: The Violent Politics of Modern Japan, 1860-1960
Przemoc i demokracja mogą wydawać się zasadniczo niekompatybilne, ale te dwa zjawiska były często ściśle i nierozerwalnie ze sobą powiązane. W książce Ruffians, Yakuza, Nationalists Eiko Maruko Siniawer dowodzi, że przemoc była wpisana w praktykę współczesnej japońskiej polityki od samego początku eksperymentu z demokracją w tym kraju.
Gdy tylko parlament otworzył swoje podwoje w 1890 roku, bójki, pięści, wandalizm, groźby i zastraszanie szybko stały się stałym elementem japońskiej polityki, od kampanii i wyborów po debaty ustawodawcze. Większość tej siły fizycznej była stosowana przez to, co Siniawer nazywa specjalistami od przemocy: łotrów i yakuzę. Ich systemowa i trwała przemoc polityczna - na ulicach, w salach parlamentu, podczas popularnych protestów i konfliktów pracowniczych - ostatecznie skompromitowała politykę partyjną w Japonii i przyczyniła się do wzrostu militaryzmu w latach trzydziestych XX wieku.
W latach po II wojnie światowej Siniawer ilustruje, w jaki sposób Japończycy preferowali pieniądze zamiast przemocy jako narzędzie polityczne z wyboru. Ta zmiana w taktyce sygnalizowała polityczną zmianę, ale niekoniecznie ewolucję, ponieważ korupcja i przekupstwo były pod pewnymi względami bardziej podstępne, wykluczające i niedemokratyczne niż przemoc. Siniawer pokazuje, że praktyka polityczna w Japonii była niebezpieczna, chaotyczna i znacznie bardziej brutalna niż wcześniej sądzono. Ponadto przestępczość była bardziej polityczna.
W całej książce Siniawer wyjaśnia, że niektóre grupy yakuzy miały charakter ideologiczny, w przeciwieństwie do powszechnego rozumienia przestępczości zorganizowanej jako nieideologicznej. Ruffians, Yakuza, Nationalists to niezbędna lektura dla każdego, kto chce zrozumieć rolę przemocy w tworzeniu nowoczesnych państw narodowych i jej miejsce zarówno w ruchach demokratycznych, jak i faszystowskich.
