Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Stanleya Croucha to zbiór esejów poświęconych jazzowi i jego głębokiemu znaczeniu w amerykańskiej kulturze. Podczas gdy wielu recenzentów chwali głęboką wiedzę i sprawność pisarską Croucha, wyrażają oni również obawy dotyczące jego stronniczości, elitaryzmu i tendencji do przeplatania polityki z krytyką jazzu.
Zalety:Crouch jest chwalony za wszechstronne zrozumienie jazzu, wnikliwe pisanie i unikalną perspektywę, jaką wnosi do życia i twórczości znanych muzyków jazzowych. Wielu uznało jego eseje za wciągające i pełne historycznego znaczenia, co czyni je lekturą obowiązkową dla entuzjastów jazzu.
Wady:Wielu recenzentów krytykowało Croucha za jego elitarne nastawienie, lekceważący stosunek do współczesnego jazzu i częste upolitycznianie jazzu. Niektórzy uważali, że jego pisarstwo jest pełne samouwielbienia i zadumy, podczas gdy inni uważali, że może być protekcjonalny i dogmatyczny w swoich opiniach na temat tego, co stanowi wielki jazz.
(na podstawie 24 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Considering Genius: Writings on Jazz
Zawartość książki:
Stanley Crouch - laureat nagrody MacArthur "Genius" Award, współzałożyciel Jazz at Lincoln Center, nominowany do National Book Award i odwieczny byk w składzie porcelany czarnej inteligencji - pisze o jazzie i artystach jazzowych od ponad trzydziestu lat.
Jego reputację kontrowersyjności przewyższa jedynie powszechny szacunek dla jego intelektu i pasji. Jak zauważa Gary Giddons: "Stanley może być jedynym pisarzem jazzowym z rodzajem skóry nosorożca niezbędnej do prowokowania i oburzania, a następnie wytrzymywania powracających fulminacji".
W Considering Genius Crouch zbiera niektóre ze swoich najbardziej lubianych, najbardziej wpływowych i najbardziej kontrowersyjnych utworów (opublikowanych w Jazz Times, The New Yorker, Village Voice i innych), wraz z dwoma nowymi esejami. Kawałki wahają się od introspektywnej "Krytyki jazzowej i jej wpływu na formę sztuki" do szalonej debaty z Amiri Baraką, do żywych, intymnych portretów legendarnych wykonawców, których Crouch znał.
