Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka przedstawia serię wnikliwych wywiadów z muzykiem Glennem Gouldem, przeprowadzonych przez Jonathana Cotta, dostarczając bogatej eksploracji myśli, filozofii i humoru Goulda, co czyni ją obowiązkową lekturą dla jego fanów.
Zalety:Książka jest zwięzła, ale gęsto wypełniona filozofią i humorem Goulda, oferując żywy portret jego charakteru i artyzmu. Zawiera inteligentne pytania i wciągający dialog, dzięki czemu unikalne spostrzeżenia Goulda są przystępne. Jest uważana za niezbędną lekturę dla wielbicieli jego muzyki.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że format wywiadu może czasami się przeciągać, zwłaszcza jeśli prowadzący wywiad stara się nadążyć za złożonymi myślami Goulda. Dodatkowo, osoby niezaznajomione z twórczością Goulda mogą uznać niektóre odniesienia za mniej wciągające.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Conversations with Glenn Gould
Zawartość książki:
Jeden z najbardziej idiosynkratycznych i charyzmatycznych muzyków XX wieku, pianista Glenn Gould (1932-82) pochylał się przy fortepianie z drewnianego stołka, interpretując Bacha, Beethovena i Mozarta w przyspieszonym tempie z nieskazitelną czystością. Dziwny geniusz i prawdziwy ekscentryk, Gould był znany nie tylko ze swoich muzycznych darów, ale także z nieobliczalnego zachowania: często nucił na głos podczas koncertów i pojawiał się w niewyprasowanych ogonach, rękawiczkach bez palców i futrach.
W 1964 roku, u szczytu swojej kontrowersyjnej kariery, całkowicie porzucił scenę, by skupić się na nagrywaniu i pisaniu. Jonathan Cott, płodny autor i poeta chwalony przez Larry'ego McMurtry'ego jako „idealny ankieter”, był jedną z niewielu osób, którym Gould kiedykolwiek udzielił wywiadu.
Cott rozmawiał z Gouldem w 1974 roku dla Rolling Stone i opublikował transkrypcje w dwóch długich artykułach; po śmierci Goulda Cott zebrał te wywiady w Conversations with Glenn Gould, dodając wstęp, wybór zdjęć, listę nagranego repertuaru Goulda, filmografię i listę programów Goulda w radiu i telewizji. Błyskotliwa rozmowa jeden na jeden, w której Gould omawia swoją niechęć do sonat fortepianowych Mozarta, jego stronniczość dla kompozytorów takich jak Orlando Gibbons i Richard Strauss, a także jego podziw dla popularnej piosenkarki Petuli Clark (i jego niechęć do Beatlesów), wśród innych tematów, Conversations with Glenn Gould jest uważany przez wielu, w tym temat, za najlepszy wywiad, jakiego Gould kiedykolwiek udzielił i jeden z jego najbardziej niezwykłych występów.
