Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Dinner with Lenny” to intymny i wnikliwy wywiad z Leonardem Bernsteinem, uchwycający jego humor, mądrość i pasję do życia i muzyki na krótko przed jego śmiercią. Autor, Jonathan Cott, umiejętnie angażuje Bernsteina, pozwalając czytelnikom poczuć się tak, jakby byli częścią trwającej rozmowy z legendarnym muzykiem. Zarówno fani, jak i nowicjusze uważają, że książka jest zabawna, wzbogacająca i głęboko wciągająca.
Zalety:Książka jest chwalona za wciągające i humorystyczne przedstawienie Bernsteina, zapewniające głęboki wgląd w jego charakter i myśli. Czytelnicy czują osobistą więź zarówno z Bernsteinem, jak i autorem, dzięki czemu treść jest żywa i zrozumiała. Książka jest uważana za niezbędną dla fanów Bernsteina i stanowi świetne wprowadzenie dla nowicjuszy, bogate w odniesienia i zabawne narracje.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali część książki za nudną i uważali, że zbytnio zbacza ona w perspektywę autora, zamiast skupiać się wyłącznie na Bernsteinie. W kilku recenzjach wspomniano, że dialogi mogą być trudne do naśladowania, a niektóre aspekty nie odnoszą się bezpośrednio do osiągnięć lub życia Bernsteina.
(na podstawie 117 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Dinner with Lenny: The Last Long Interview with Leonard Bernstein
Zawartość książki:
Leonard Bernstein był prawdopodobnie najbardziej cenioną, wpływową i charyzmatyczną osobowością amerykańskiej muzyki klasycznej XX wieku. Dyrygent, kompozytor, pianista, pisarz, pedagog i działacz na rzecz praw człowieka, Bernstein naprawdę prowadził życie o byronicznej intensywności - pełne pasji, podejmujące ryzyko i łamiące konwencje.
W listopadzie 1989 roku, zaledwie rok przed śmiercią, Bernstein zaprosił pisarza Jonathana Cotta do swojego wiejskiego domu w Fairfield w stanie Connecticut na ostatni ważny wywiad - bezprecedensową i zadziwiająco szczerą dwunastogodzinną rozmowę. Teraz, w Dinner with Lenny, Cott przedstawia pełną relację z tego niezwykłego dialogu, w którym Bernstein dyskutuje z rozbrajającą szczerością, humorem i intensywnością na tematy muzyczne, pedagogiczne, polityczne, psychologiczne, duchowe i bezwstydnie osobiste. Bernstein ożywa na nowo, z kieliszkiem wódki w dłoni, śpiewając, nucąc i komentując szeroki wachlarz tematów, od muzyki popularnej ("Beatlesi byli najlepszymi autorami piosenek od czasów Gershwina"), po wielkich kompozytorów ("Wagner zawsze był w psychotycznym szale. Był szaleńcem, megalomanem") i politykę (ubolewając nad "bezmózgowiem, bezmyślnością, beztroską i bezmyślnością Reaganów świata"). I oczywiście Bernstein mówi o dyrygenturze, radząc studentom, aby "spojrzeli na partyturę i sprawili, że ożyje, jakby byli kompozytorem. Jeśli to potrafisz, jesteś dyrygentem, a jeśli nie, to nim nie jesteś. Jeśli nie stanę się Brahmsem, Czajkowskim czy Strawińskim, gdy dyryguję ich dziełami, to nie będzie to świetne wykonanie".
Po tym, jak magazyn Rolling Stone opublikował skróconą wersję rozmowy w 1990 roku, Chicago Tribune pochwalił ją jako "niezwykły wywiad" wypełniony "pasją, dowcipem i wnikliwą analizą". Studs Terkel nazwał wywiad "zdumiewającym i odkrywczym". Teraz, ta pełnowymiarowa wersja zapewnia czytelnikowi unikalną perspektywę tego, jak to było rozmawiać z tym towarzyskim, dowcipnym, szczerym i inspirującym amerykańskim dynamem.
