Ocena:
Książka „Rozdarta tunika” autorstwa Tito Casiniego stanowi pełną pasji krytykę reform liturgicznych w Kościele katolickim, w szczególności ukierunkowaną na wernakularyzację mszy. Odzwierciedla ona rozczarowanie autora wysiłkami modernizacyjnymi, które jego zdaniem podważają wielowiekowe dziedzictwo kulturowe. Praca, pierwotnie opublikowana w 1967 r., została uznana za znaczące świadectwo przeciwko reformom, które przekształciły katolicki krajobraz liturgiczny po Soborze Watykańskim II.
Zalety:⬤ Oferuje krytykę reform liturgicznych na wysokim poziomie, z ostrym dowcipem i zdrowym rozsądkiem.
⬤ Zapewnia ważną perspektywę historyczną dla wczesnego ruchu tradycjonalistycznego.
⬤ Reprezentuje dziedzictwo kulturowe i liturgiczne, które rezonuje ze współczesnymi czytelnikami pragnącymi ponownie połączyć się ze swoimi tradycjami.
⬤ Skutecznie obala argumenty reformatorów, czyniąc z niej atrakcyjną lekturę dla osób zainteresowanych tradycją katolicką.
⬤ Może być postrzegana jako zbyt krytyczna wobec reform liturgicznych, potencjalnie zrażając tych, którzy je popierają.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać kontekst historyczny i odniesienia za mniej istotne dla współczesnych praktyk.
⬤ Ton może być postrzegany jako konfrontacyjny, co może nie spodobać się wszystkim odbiorcom.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
The Torn Tunic: Letter of a Catholic on the liturgical Reform" (Catholic Traditionalist Classics)"
Egzemplarze tej niewielkiej książki autorstwa toskańskiego pisarza Tito Casiniego (1897-1987) po raz pierwszy pojawiły się w rzymskich księgarniach w 1967 roku.
Została ona opisana we włoskiej prasie jako literacka bomba atomowa lub pyrobolus atomicus - termin znaleziony we włosko-łacińskim słowniku kardynała Bacciego, który służył czterem papieżom w opracowywaniu najważniejszych dokumentów i który wniósł odważną przedmowę do cri de coeur Casiniego przeciwko wulgaryzacji katolickiej liturgii w imię "reformy". "Reprezentując zarówno zwykłych ludzi, jak i wykształconych swoich czasów, Casini nie oszczędza niczego i nikogo w swojej obronie cenionych tradycji i krytyce utopijnych innowacji.
Chociaż proces nieubłaganego aggiornamento postępował nieubłaganie pomimo takich protestów, dzieło Casiniego jest dziś zarówno poruszającym zapisem zmagań wczesnego ruchu tradycjonalistycznego, zaskoczonego przez wir pontyfikatu Montiniego, jak i przykładowym ćwiczeniem parrhesia lub śmiałości, która należy do ochrzczonych w Chrystusie. Rozdarta tunika była w swoim czasie świadectwem głębokiej miłości do tradycji w obliczu bezdusznej pogardy dla czytelników ponad pół wieku później, czyta się ją jak proroctwo lepszych dni, które nadejdą, kiedy ta sama tradycja, która przetrwała wbrew wszelkim przeciwnościom, zostanie ponownie odkryta przez nowe pokolenia.
