Ocena:

Książka „Rozdarta tunika” autorstwa Tito Casiniego jest krytyczną refleksją na temat reform liturgicznych zapoczątkowanych w latach sześćdziesiątych XX wieku, w szczególności odejścia od tradycyjnych praktyk łacińskich. Wyraża zaniepokojenie kulturową i duchową dezintegracją w Kościele katolickim i pozostaje ważnym dziełem dla osób zainteresowanych katolickim tradycjonalizmem.
Zalety:Książka oferuje pełną pasji i wyrazistą krytykę reform liturgicznych, ukazując bystry dowcip i zdrowy rozsądek autora. Służy jako ważne świadectwo historyczne i jest dobrze odbierana przez tych, którzy na nowo odkrywają swoje katolickie dziedzictwo. Pisanie jest uważane za wpływowe i prowokujące do myślenia.
Wady:Skupienie się autora na tradycjonalistycznych poglądach może nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami, szczególnie tymi, którzy popierają reformy, które krytykuje. Niektórzy czytelnicy mogą uznać argumenty za zbyt zgodne z konkretną ideologią, a język i kontekst mogą stanowić wyzwanie dla osób niezaznajomionych z tłem historycznym.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
The Torn Tunic: Letter of a Catholic on the liturgical Reform" (Catholic Traditionalist Classics)"
Egzemplarze tej niewielkiej książki autorstwa toskańskiego pisarza Tito Casiniego (1897-1987) po raz pierwszy pojawiły się w rzymskich księgarniach w 1967 roku.
Została ona opisana we włoskiej prasie jako literacka bomba atomowa lub pyrobolus atomicus - termin znaleziony we włosko-łacińskim słowniku kardynała Bacciego, który służył czterem papieżom w opracowywaniu najważniejszych dokumentów i który wniósł odważną przedmowę do cri de coeur Casiniego przeciwko wulgaryzacji katolickiej liturgii w imię "reformy". "Reprezentując zarówno zwykłych ludzi, jak i wykształconych swoich czasów, Casini nie oszczędza niczego i nikogo w swojej obronie cenionych tradycji i krytyce utopijnych innowacji.
Chociaż proces nieubłaganego aggiornamento postępował nieubłaganie pomimo takich protestów, dzieło Casiniego jest dziś zarówno poruszającym zapisem zmagań wczesnego ruchu tradycjonalistycznego, zaskoczonego przez wir pontyfikatu Montiniego, jak i przykładowym ćwiczeniem parrhesia lub śmiałości, która należy do ochrzczonych w Chrystusie. Rozdarta tunika była w swoim czasie świadectwem głębokiej miłości do tradycji w obliczu bezdusznej pogardy dla czytelników ponad pół wieku później, czyta się ją jak proroctwo lepszych dni, które nadejdą, kiedy ta sama tradycja, która przetrwała wbrew wszelkim przeciwnościom, zostanie ponownie odkryta przez nowe pokolenia.