Roy Decarava: Dźwięk, który widziałem

Opinie czytelników

Recenzje książki Roya DeCaravy ujawniają mieszankę podziwu dla dzieł sztuki i rozczarowania brakiem podpisów do fotografii. Książka jest chwalona za piękne i rozbudowane wydruki prac DeCaravy, szczególnie atrakcyjne dla miłośników sztuki i jazzu. Jednak brak opisów do zdjęć jest postrzegany jako znacząca wada, szczególnie w celach edukacyjnych.

Pięknie wydrukowana, poszerzona treść prac DeCaravy, świetna dla miłośników sztuki i jazzu, idealna na prezent, ładne zdjęcia, cenne odniesienie do fotografii muzycznej.

Brak podpisów do zdjęć, co może utrudniać zrozumienie, zwłaszcza w kontekście edukacyjnym; niektóre recenzje wyrażają rozczarowanie tym niedopatrzeniem.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Roy Decarava: The Sound I Saw

Zawartość książki:

Dźwięk, który widziałem Roya DeCaravy to obrazkowy odpowiednik jazzu. Wizjonerski fotograf przygląda się tu między innymi legendarnym ikonom jazzu: Ornette'owi Colemanowi, Johnowi Coltrane'owi, Duke'owi Ellingtonowi i Billie Holiday.

"To książka o ludziach, jazzie i rzeczach. Praca między okładkami stara się przedstawić obrazy dla głowy i dla serca i, podobnie jak jej temat, jest szczególna, subiektywna i indywidualna" - pisze DeCarava. DeCarava, mistrz poetyckiej kontemplacji i zmysłowych odcieni czerni i bieli, jest przede wszystkim fotografem ludzi. Członek pokolenia po II wojnie światowej, które poszukiwało nowego modernistycznego słownictwa, został po raz pierwszy doceniony za swoje innowacyjne obrazy życia w Harlemie (temat The Sweet Flypaper of Life, jego współpracy z poetą Langstonem Hughesem w 1955 roku) i niezwykłe portrety muzyków jazzowych. To właśnie te dwa tematy - Nowy Jork i jazz - przeplatają się i są nierozłączne, stanowiąc pozorny temat sound i saw. Jednak pozornie swobodne, ale głęboko odczuwalne kompozycje i bogate, gradientowe odcienie fotografii DeCaravy wzbudzają emocje, które rezonują daleko poza jedną dzielnicą i jedną epoką.

Pomyślany, zaprojektowany, napisany i wykonany jako artystyczna makieta przez DeCaravę we wczesnych latach 60-tych, dźwięk, który widziałem, pozostawał niepublikowany przez prawie pół wieku, aż został wydrukowany przez Phaidon w 2001 roku. Jej sednem jest wizualna i filozoficzna podróż mająca na celu zgłębienie znaczenia twórczego życia. Intencją artysty było zaproponowanie złożonej relacji między wizją a muzyką, dzięki czemu jego kompleksowa, trwająca dekadę refleksja zyskała status opus magnum. To nowe wydanie, opublikowane wspólnie przez First Print Press i David Zwirner Books, zawiera nowe badania Radiclani Clytus i refleksje Sherry Turner DeCarava.