Ekstrakt z bulw wszystkich gatunków roślin wykorzystanych w badaniu wykazał aktywność lizozymu, potwierdzając wszechobecność lizozymu w roślinach. Spośród różnych roślin badanych pod kątem zawartości białka, ekstrakt z bulw S.
tuberosum wykazał najwyższą zawartość białka rozpuszczalnego w buforze octanu sodu (50 mM; pH 5,0). Ekstrakt z bulw R. sativus wykazywał najwyższą aktywność lizozymu spośród wszystkich gatunków roślin testowanych w tym badaniu, a aktywność była zwiększona, gdy bulwa była ekstrahowana buforem fosforanu sodu (50 mM; pH 7,0).
Najniższą aktywność lizozymu zaobserwowano w przypadku ekstraktu z bulw D. carota w buforze fosforanowym (50 mM; pH 7,0). Lizozym z C.
procera lattice był nietrwały termicznie. Stracił większość swojej aktywności, gdy lateks był inkubowany w różnych temperaturach przez 24 godziny. Jest to pozytywny wskaźnik dla oczyszczania tego enzymu w przyszłości.
Lizozym C. procera może być specyficznie izolowany i oczyszczany z całego lateksu poprzez wytrącanie siarczanem amonu przy 95% nasyceniu.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)