Ocena:
Recenzje podkreślają, że „Rhetoric of Perspective” to prowokująca do myślenia i dobrze napisana eksploracja holenderskiej martwej natury i fenomenologii, doceniana przez osoby zainteresowane sztuką akademicką. Wielu użytkowników było jednak rozczarowanych brakiem kolorowych wydruków i mylącym opisem książki.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i wnikliwa dla osób zainteresowanych fenomenologią i sztuką
⬤ oferuje świeże spojrzenie na holenderską martwą naturę
⬤ niektórzy użytkownicy uznali ją za korzystną dla akademickich i artystycznych poszukiwań.
⬤ Nie zawierała oczekiwanych kolorowych wydruków
⬤ mały rozmiar czcionki utrudniał czytanie
⬤ niektórzy uznali ją za gęstą i akademicką, nieodpowiednią do swobodnej lektury
⬤ wprowadzający w błąd opis produktu dotyczący obecności kolorowych obrazów.
(na podstawie 9 opinii czytelników)
The Rhetoric of Perspective: Realism and Illusionism in Seventeenth-Century Dutch Still-Life Painting
Perspektywa określa sposób, w jaki my, jako widzowie, postrzegamy malarstwo. Możemy przekonać samych siebie, że obraz przedstawiający miskę owoców lub mężczyznę w pokoju wydaje się być prawdziwy dzięki sposobowi, w jaki obiekty te są renderowane. Podobnie, sztuczka perspektywy może uniemożliwić nam pochłonięcie się sceną. Łącząc współczesną teorię krytyczną z bliską lekturą XVII-wiecznej holenderskiej kultury wizualnej, The Rhetoric of Perspective stawia tezę, że malarstwo jest formą myślenia, a perspektywa funkcjonuje jako język obrazu.
Wspomagana przez oszałamiającą galerię w pełnym kolorze, Hanneke Grootenboer proponuje nową teorię perspektywy opartą na fenomenologicznych aspektach nienarracyjnej martwej natury, trompe l'oeil i obrazów anamorficznych. Opierając się na zabawnych i hipnotyzujących barokowych obrazach, Grootenboer charakteryzuje to, co nazywa ich wyrafinowanym oszustwem, twierdząc, że malarstwo bardziej dotyczy wizualnej reprezentacji niż rzekomych obiektów.
Oferując oryginalną teorię wpływu perspektywy na obrazową reprezentację, akt patrzenia i rozumienie prawdy w malarstwie, Grootenboer pokazuje, jak te obrazy zarówno kwestionują status reprezentacji, jak i badają granice i wiarygodność percepcji.
„Elegancka i zaszczytna synteza” - Keith Miller, Times Literary Supplement.
