Julius Wellhausen wniósł znaczący wkład w zrozumienie proroctw biblijnych i jest uważany za jeden z archetypów proroczego obrazu XX wieku. Wraz ze swoimi współczesnymi zajmował się ewolucyjnym rozwojem religii Izraela, w którym wielcy biblijni prorocy odegrali decydującą rolę, przekształcając starą religię ludową, wzorowaną na starożytnym środowisku orientalnym, „w coś innego”.
W czasach Wellhausena źródła proroctw starożytnego Bliskiego Wschodu były słabo znane; dziś jesteśmy w lepszej pozycji, aby spojrzeć na proroctwa biblijne na tle ich starożytnego Bliskiego Wschodu. Na podstawie znanych nam dzisiaj tekstów, „pozostałości starożytnego proroctwa bliskowschodniego”, tj.
cechy typowe dla starożytnego proroctwa bliskowschodniego i wschodniośródziemnomorskiego, można wyraźnie dostrzec w Starym, a nawet w Nowym Testamencie. Takie cechy obejmują koncepcję Słowa Bożego, pisemną formę proroctwa i polityczne znaczenie proroctwa, a także świątynię jako „duchowy dom” proroków, integrację płci i proroczą ekstazę.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)