The Republic of the Living: Biopolitics and the Critique of Civil Society
Książka ta podejmuje hipotezę Foucaulta, że liberalne "społeczeństwo obywatelskie", dalekie od bycia sferą naturalnych wolności, wyznacza przestrzenie społeczne, w których nasze biologiczne życie podlega nowym formom kontroli i jest wyposażone w nowe formy biowładzy. Aby przetestować tę hipotezę, poszczególne rozdziały analizują krytyczną teorię społeczeństwa obywatelskiego - od Hegla i Marksa przez Lukacsa, Adorno, Benjamina i Arendt - pod kątem nowego horyzontu otwartego przez zwrot Foucaulta ku biopolityce i jego recepcji w najnowszej włoskiej teorii.
Negri, Agamben i Esposito argumentowali, że biopolityka nie tylko oznacza nowe formy dominacji nad życiem, ale zawiera w sobie afirmatywną relację między życiem biologicznym a polityką, która niesie ze sobą potencjał emancypacyjny. Rozdziały tej książki podejmują tę sugestię, lokalizując ów emancypacyjny potencjał w biopolitycznej właściwości ludzkiej kondycji, którą Arendt nazwała "natalnością". Książka pokazuje, w jaki sposób naturalność jest podstawą republikańskiej artykulacji afirmatywnej biopolityki. Jej celem jest odnowienie krytycznej teorii społeczeństwa obywatelskiego poprzez poszukiwanie śladów naturalności jako "nadwyżki życia", która opiera się opresyjnemu rządowi życia w kapitalistycznej ekonomii politycznej, liberalnym systemie praw i burżuazyjnej rodzinie.
Dla kontrastu, naturalność oferuje normatywny fundament dla nowej "republiki żywych". Wreszcie, natalizm pozwala nam ustanowić relację między życiem biologicznym a życiem kontemplacyjnym, która odwraca długo utrzymywane przekonanie o uprzywilejowanym związku myślenia z możliwością naszej śmierci. Rezultatem jest materialistyczna, ateologiczna koncepcja życia kontemplacyjnego jako życia wiecznego.
