Republika strachu: polityka współczesnego Iraku, wydanie zaktualizowane

Opinie czytelników

Recenzje książki „Republic of Fear: The Politics of Modern Iraq” podkreślają jej pouczający i szokujący wgląd w reżim Saddama i cierpienia Irakijczyków. Chociaż książka jest opisywana jako obowiązkowa lektura i doskonałe studium, jest również zauważana za swój sensacyjny styl i może być bardziej odpowiednia dla osób o zainteresowaniach naukowych niż dla zwykłych czytelników.

Pouczająca treść, porywające opisy okropności reżimu Saddama, oferuje cenny kontekst i zrozumienie irackiego społeczeństwa, napisana przez wykwalifikowanego autora i uważana za ostateczne opracowanie tematu.

Sensacyjny styl może umniejszać powadze, nie jest zbyt czytelny dla zwykłych odbiorców, bardziej techniczny niż narracyjny, napisany przed upadkiem Bagdadu i może być odczytywany jako propaganda związana z przedwojennymi programami.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Republic of Fear: The Politics of Modern Iraq, Updated Edition

Zawartość książki:

Po raz pierwszy opublikowana w 1989 roku, tuż przed wybuchem wojny w Zatoce Perskiej, Republic of Fear była jedyną książką, która wyjaśniała motywy reżimu Saddama Husajna w inwazji i aneksji Kuwejtu. To wydanie, zaktualizowane w 1998 roku, zawiera obszerny wstęp skupiający się na zmianach w reżimie Husajna od czasu wojny w Zatoce Perskiej.

W 1968 r. zamach stanu wyniósł do władzy w Iraku niezwykły reżim, który wyróżniał się na tle innych reżimów na Bliskim Wschodzie. W latach 1968-1980 ten nowy reżim, kierowany przez arabską partię socjalistyczną Baas, stosował bezwzględne represje i nieustępliwą organizację, aby zmienić sposób myślenia i reagowania Irakijczyków na kwestie polityczne. W ciągu zaledwie dwunastu lat partia licząca kilka tysięcy osób rozrosła się do prawie dziesięciu procent irackiej populacji.

Niniejsza książka opisuje doświadczenia partii Baas w latach 1968-1980 i analizuje rodzaj politycznego autorytetu, jaki wytworzyła, a którego kulminacją był kult osobowości wokół Saddama Husajna. Autor argumentuje, że strach jest sercem polityki Baas i stał się cementem dla prawdziwej władzy, jakkolwiek dziwacznej.

Badając historię Iraku w poszukiwaniu wskazówek do zrozumienia współczesnych spraw politycznych, autor ilustruje, w jaki sposób jakość panarabizmu Baas jako ideologii, centralne znaczenie pierwszego doświadczenia panarabizmu w Iraku oraz interakcja między partiami Baas i komunistycznymi w Iraku w latach 1958-1968 były kluczowe dla kształtowania obecnego reżimu.

Decyzja Saddama Husajna o rozpoczęciu wojny totalnej przeciwko Iranowi we wrześniu 1980 r. oznacza koniec pierwszej fazy tego przekształcania nowoczesnej irackiej polityki. Wojna iracko-irańska jest sama w sobie doniosłym wydarzeniem, ale dla Iraku, jak argumentuje autor, wojna odwraca uwagę od sprzeciwu wobec reżimu Baas, skupiając uwagę na widmie wroga poza granicami Iraku, maskując w ten sposób ukryty potencjał jeszcze większej przemocy wewnątrz Iraku.