Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Religia jako krytyka: Islamic Critical Thinking from Mecca to the Marketplace” oferuje prowokującą do myślenia analizę tradycji islamskiej i jej związku z krytyką, kwestionując konwencjonalne poglądy na temat postrzeganej antykrytycznej postawy islamu. Ahmad argumentuje, że krytyka była częścią tradycji religijnych na długo przed europejskim Oświeceniem i podkreśla rolę zwykłych muzułmanów w krytyce religijnej.
Zalety:Książka jest dobrze napisana, intelektualnie stymulująca i przedstawia przekonujące argumenty, które podważają stereotypy na temat islamu. Promuje wielokulturowe rozumienie krytyki, osadzone w historycznych praktykach religijnych. Styl pisania jest wciągający i zawiera elementy liryczne, dzięki czemu czyta się go z przyjemnością. Ponadto odnosi się do perspektywy zwykłych muzułmanów, a nie tylko elit, zapewniając demokratyczny pogląd na krytykę.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą nie zgodzić się z wybranymi przykładami lub aktorami wykorzystanymi w analizie Ahmada. Dodatkowo, złożoność przedstawionych idei może być wyzwaniem dla tych, którzy nie są dobrze zorientowani w teorii filozoficznej lub kulturowej.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Religion as Critique: Islamic Critical Thinking from Mecca to the Marketplace
Zawartość książki:
Irfan Ahmad wysuwa daleko idący argument, że potężne systemy i sposoby samokrytyki, a także krytyki innych są nieodłączne od islamu - w rzeczywistości krytyka jest integralną częścią jego podstawowych zasad i praktyk.
Podważając powszechne poglądy na temat islamu jako wrogiego krytycznemu myśleniu, Ahmad nakreśla kwitnące tradycje krytyki w kulturze islamskiej, koncentrując się w dużej mierze na tradycjach południowoazjatyckich. Ahmad analizuje greckie i oświeceniowe pojęcia rozumu i krytyki oraz zauważa, w jaki sposób są one przywoływane w odniesieniu do innych, w tym muzułmanów.
Kreśląc alternatywną genealogię krytyki w islamie, Ahmad czyta religijne nauki i teksty, czerpiąc ze źródeł w językach hindi, urdu, farsi i angielskim, i pokazuje, w jaki sposób służą one jako wyraz krytyki. Przez cały czas przedstawia islam jako podmiot, a nie przedmiot krytyki. Na szerszym poziomie Ahmad rozszerza samą ideę krytyki.
Opierając się na swoich badaniach terenowych wśród straganiarzy w Delhi i Aligarh, antropologicznie interpretuje krytykę jako aktywność społeczno-kulturową w codziennym życiu zwykłych muzułmanów, poza światem intelektualistów. Religia jako krytyka daje przestrzeń dla nowych teoretycznych rozważań nad nowoczesnością i zmianą, podejmując tak istotne kwestie, jak narodowość, równość kobiet, państwo, kultura, demokracja i sekularyzm.
