Rękopis Opowieści Belzebuba dla wnuka z 1931 roku

Opinie czytelników

Recenzje wskazują na mieszankę silnych opinii na temat pracy Gurdżijewa, podkreślając jej złożoność i głębię wymaganą do zrozumienia. Niektórzy czytelnicy doceniają jego wgląd i znaczenie w rozwoju duchowym, podczas gdy inni krytykują postrzegany brak wyników wśród czytelników. Zredagowana wersja manuskryptu została uznana za wartościową przez studentów i naukowców.

⬤ Oferuje głęboki wgląd w ludzką egzystencję i procesy myślowe
⬤ cenne dla poważnych studentów filozofii Gurdżijewa
⬤ zredagowana wersja manuskryptu jest chwalona za przystępność i pomocne indeksy
⬤ uważana za arcydzieło, które nadaje nowy wymiar jego studiom.

⬤ Wielu czytelników ma trudności ze zrozumieniem koncepcji zawartych w książce
⬤ postrzegana jako pozbawiona praktycznych rezultatów wśród jej zwolenników
⬤ odnotowano pewne krytyki argumentów Gurdżijewa
⬤ opisywana jako wymagająca lektura, która wymaga znacznego zaangażowania.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The 1931 Manuscript of Beelzebub's Tales to His Grandson

Zawartość książki:

Książka ta jest gruntownie zredagowaną wersją oryginalnego rękopisu Opowieści Belzebuba dla jego wnuka z 1931 r. autorstwa G.

Gurdżijewa. Tekst jest w większości niezmieniony w stosunku do oryginalnego manuskryptu, który został opublikowany w ograniczonym nakładzie w 1931 roku pod kierunkiem A.R. Orage.

Dokonano jednak pewnej edycji tekstu, aby usunąć oczywiste błędy typograficzne i ujednolicić pisownię wielu wymyślonych przez Gurdżijewa nazw i neologizmów, aby dostosować je do później opublikowanej wersji tego klasycznego dzieła literackiego. Ponadto zamieszczono pełny indeks, prawie do poziomu konkordancji.

Dokumentuje on wszystkie zmiany w neologizmach i wszystkie edycje, z wyjątkiem poprawek typograficznych dokonanych w tekście. Atrakcyjność tej publikacji polega na tym, że chociaż Gurdżijew zatwierdził to oryginalne wydanie do publikacji, a tym samym uznał swój wysiłek pisarski za prawie kompletny, później wprowadził znaczące zmiany w wielu jego częściach, a zatem czytając rękopis z 1931 r.

Czasami ma się wrażenie, że czyta się inną książkę, ale taką, która jednak nosi piętno jej autora.