Refleksje biblijne na temat historii

Opinie czytelników

K. J. Popma w książce „Scriptural Reflections on History” przedstawia kalwińskie spojrzenie na historię, podkreślając jedność historii i rolę człowieka w niej. Choć książka jest pełna głębokich spostrzeżeń i praktycznych zastosowań, może być gęsta i czasami spekulatywna, wymagając od odbiorców krytycznej lektury.

Książka dostarcza wspaniałych biblijnych spostrzeżeń na temat historii, prezentując jednolity pogląd na historię i otwierając oczy czytelników na znaczenie ich historycznych zadań. Refleksje Popmy są często zarówno głębokie, jak i praktyczne, prowadząc do licznych momentów „Aha!”. Tłumaczenie jest czytelne i zawiera cenne perełki dla zrozumienia Pisma Świętego.

Czytanie może być gęste i techniczne, z pewnymi abstrakcyjnymi sekcjami, które mogą nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami. Historyczna soczewka Popmy czasami nadmiernie upraszcza złożone charakterystyki biblijne i może umniejszać osobistą relację między człowiekiem a Bogiem. Ponadto niektóre twierdzenia, takie jak implikacje dotyczące epok Starego i Nowego Testamentu, mogą wydawać się zbyt radykalne lub spekulatywne.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Scriptural Reflections on History

Zawartość książki:

K. J. Popma, nauczyciel języków klasycznych i specjalny profesor filozofii reformowanej na uniwersytetach w Groningen i Utrechcie, napisał swoją książkę w trudnych czasach II wojny światowej. Praca ta nakreśla filozofię historii zakorzenioną w Piśmie Świętym i poważnie traktuje relację dostarczoną przez Pismo Święte, nie eliminując jego historycznego charakteru, ani poprzez uduchowienie jego przesłania, ani poprzez podcięcie go poprzez odwołanie się do nauki. Czerpie wskazówki z narracji biblijnej: stworzenie i upadek, wieża Babel, Abraham i Izrael, cztery imperia Daniela oraz główny podział w historii świata, przyjście Chrystusa.

Świeże i ambitne podejście Popmy do historii wykorzystuje perspektywę filozofii kalwińskiej związanej z Hermanem Dooyeweerdem, ale robi to w unikalny i idiosynkratyczny sposób Popmy oraz w stylu, który przeczy nauce, która leży u jego podstaw. Nie trzeba też mieć żadnej szczególnej znajomości specyfiki filozofii Dooyeweerda, aby z niej skorzystać. Jednocześnie relacja między historią a teologią jest szczególnie ważna - "badacz, który nigdy nie zajrzał do warsztatu teologii, zawsze będzie partaczem" (s. 85).

Historia jest jednością i ciągłością - tego, co święte i tego, co świeckie, historii zbawienia i historii świeckiej, tego, co tu i tego, co tam. Nie kończy się też na zmartwychwstaniu. "Nasze ziemskie zadanie trwa nadal, najpierw w naszym zadaniu w niebie, a obecnie w naszym zadaniu na nowej ziemi. Nie jest więc prawdą, że nasze ziemskie zadanie dobiega końca. Ponieważ niebo i ziemia należą do siebie, a nasze zadanie nigdy się nie kończy" (s. 116). Tak więc historia nie jest czymś oderwanym od wieczności, ale trwa w wieczności. Istnieje jedność między niebem a ziemią, między kulturą tu i teraz a życiem w odnowionym stworzeniu w przyszłości.

Celem tej książki jest wskazanie na wspaniałość struktury, którą zbudował Bóg, na historię w jej jedności i przebiegu. Ten, kto nauczy się dostrzegać coś z tej wspaniałości, rozwinie w sobie gorące zainteresowanie tym, co się wydarzyło, wciąż się wydarza i wydarzy. Nie będzie się bał niczego tak bardzo, jak niebezpieczeństwa zamknięcia się w duchowym więzieniu, które uniemożliwia zobaczenie prawdziwej historii, nawet jeśli takie więzienie ma najlepsze napisy nad wejściem i jest wygodnie, a nawet luksusowo umeblowane. Nie zniechęci się też, gdy odkryje, że historia jest pełna niesprawiedliwości. Wie bowiem, że ci, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, zostaną zaspokojeni (s. 133).