Refleksje biblijne na temat historii

Opinie czytelników

Książka „Refleksje biblijne na temat historii” autorstwa K. J. Popmy oferuje kalwinistyczne spojrzenie na historię, podkreślając jedność historii jako jednej narracji obejmującej zarówno wierzących, jak i odstępców. Autor przedstawia głębokie spostrzeżenia, zachęcając czytelników do spojrzenia na swoje ziemskie zadania w szerszym kontekście Bożego planu, choć tekst może być czasami gęsty i abstrakcyjny. Niektórzy czytelnicy mogą zmagać się z historyczną soczewką Popmy, która wydaje się przyćmiewać osobiste relacje z Bogiem i złożoność ery Starego Testamentu.

⬤ Dostarcza wspaniałych biblijnych spostrzeżeń na temat historii i podkreśla jedność historii jako jednej narracji.
⬤ Oferuje głębokie i praktyczne refleksje, które mogą prowadzić do znaczących momentów „Aha!” dla czytelników.
⬤ Ostatnia sekcja zawiera cenne podsumowania i koryguje powszechne nieporozumienia dotyczące historii.
⬤ Tłumaczenie książki jest dobrze wykonane, dzięki czemu jest ona przystępna pomimo gęstej treści.

⬤ Książka może być trudna w czytaniu, z abstrakcyjnymi lub technicznymi częściami, które mogą zmylić niektórych czytelników.
⬤ Skupienie się Popmy na historii może przesłonić intymną, rodzinną relację wierzących z Bogiem.
⬤ Niektóre twierdzenia, szczególnie dotyczące kontrastu między epokami Starego i Nowego Testamentu, mogą wydawać się zbyt uproszczone lub naciągane.
⬤ Pewne spekulatywne stwierdzenia mogą pozostawić czytelnika zdziwionego lub nieprzekonanego.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Scriptural Reflections on History

Zawartość książki:

K. J. Popma, nauczyciel języków klasycznych i specjalny profesor filozofii reformowanej na uniwersytetach w Groningen i Utrechcie, napisał swoją książkę w trudnych czasach II wojny światowej. Praca ta nakreśla filozofię historii zakorzenioną w Piśmie Świętym i poważnie traktuje relację dostarczoną przez Pismo Święte, nie eliminując jego historycznego charakteru, ani poprzez uduchowienie jego przesłania, ani poprzez podcięcie go poprzez odwołanie się do nauki. Czerpie wskazówki z narracji biblijnej: stworzenie i upadek, wieża Babel, Abraham i Izrael, cztery imperia Daniela oraz główny podział w historii świata, przyjście Chrystusa.

Świeże i ambitne podejście Popmy do historii wykorzystuje perspektywę filozofii kalwińskiej związanej z Hermanem Dooyeweerdem, ale robi to w unikalny i idiosynkratyczny sposób Popmy oraz w stylu, który przeczy nauce, która leży u jego podstaw. Nie trzeba też mieć żadnej szczególnej znajomości specyfiki filozofii Dooyeweerda, aby z niej skorzystać. Jednocześnie relacja między historią a teologią jest szczególnie ważna - "badacz, który nigdy nie zajrzał do warsztatu teologii, zawsze będzie partaczem" (s. 85).

Historia jest jednością i ciągłością - tego, co święte i tego, co świeckie, historii zbawienia i historii świeckiej, tego, co tu i tego, co tam. Nie kończy się też na zmartwychwstaniu. "Nasze ziemskie zadanie trwa nadal, najpierw w naszym zadaniu w niebie, a obecnie w naszym zadaniu na nowej ziemi. Nie jest więc prawdą, że nasze ziemskie zadanie dobiega końca. Ponieważ niebo i ziemia należą do siebie, a nasze zadanie nigdy się nie kończy" (s. 116). Tak więc historia nie jest czymś oderwanym od wieczności, ale trwa w wieczności. Istnieje jedność między niebem a ziemią, między kulturą tu i teraz a życiem w odnowionym stworzeniu w przyszłości.

Celem tej książki jest wskazanie na wspaniałość struktury, którą zbudował Bóg, na historię w jej jedności i przebiegu. Ten, kto nauczy się dostrzegać coś z tej wspaniałości, rozwinie w sobie gorące zainteresowanie tym, co się wydarzyło, wciąż się wydarza i wydarzy. Nie będzie się bał niczego tak bardzo, jak niebezpieczeństwa zamknięcia się w duchowym więzieniu, które uniemożliwia zobaczenie prawdziwej historii, nawet jeśli takie więzienie ma najlepsze napisy nad wejściem i jest wygodnie, a nawet luksusowo umeblowane. Nie zniechęci się też, gdy odkryje, że historia jest pełna niesprawiedliwości. Wie bowiem, że ci, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, zostaną zaspokojeni (s. 133).