Redcoats z lekkiej dywizji Wellingtona w wojnie półwyspowej: niepublikowane i rzadkie wspomnienia 52. pułku piechoty

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Redcoats of Wellington's Light Division in the Peninsular War: Unpublished and Rare Memoirs of the 52nd Regiment of Foot

Zawartość książki:

Dywizja Lekka jest słusznie uważana za najsłynniejszy oddział armii Wellingtona w wojnie półwyspowej. Często pierwsi w każdej bitwie i wycofujący się jako ostatni, żołnierze Lekkiej Dywizji byli szkoleni do działania niezależnie i samodzielnego myślenia, a także do działania w swoich formacjach batalionowych.

Regimenty wchodzące w skład Dywizji Lekkiej były obecne w niemal każdej bitwie, dużej lub małej, podczas całej Wojny Półwyspowej. Wiele osób kojarzy jednak Lekką Dywizję z ludźmi z 95. Pułku Strzelców, noszącymi charakterystyczne zielone mundury rozsławione w powieściach Sharpa.

Mniej zrozumiałe jest to, że większość Lekkiej Dywizji w rzeczywistości składała się z żołnierzy ubranych w tradycyjne czerwone mundury. Byli to ludzie, którzy, choć równie zdolni do potyczek jako lekka piechota, w rzeczywistości spędzali zdecydowaną większość czasu sformowani jako regularna piechota, walcząc w linii, kolumnie lub czworoboku.

95th Rifles ma dosłownie tuzin lub więcej pamiętnikarzy, w tym wielu znanych, takich jak Kincaid, Harry Smith, Harris, Costello, Leach, Simmons i inni, którzy byli publikowani i ponownie publikowani niezliczoną ilość razy. Ale 52 Stopa - pierwszy z pułków Lekkiej Dywizji, który został wyszkolony jako lekka piechota - do tej pory był w dużej mierze niereprezentowany.

Po dziesięcioleciach badań Gareth Glover odkopał zbiór krótkich wspomnień żołnierzy 52. pułku (Oxfordshire), które nigdy wcześniej nie były publikowane, a także jeden wcześniej opublikowany, ale obecnie praktycznie nieosiągalny. Zbiór ten niewątpliwie wniesie istotny element do naszego zrozumienia roli Lekkiej Dywizji zarówno w bitwie, jak i podczas kampanii.