Raise High the Roof Beam, Carpenters and Seymour: Wprowadzenie

Opinie czytelników

Książka zawiera dwie nowele skupione wokół rodziny Glassów, w szczególności Seymoura i Buddy'ego Glassów. Czytelnicy doceniają głębię i złożoność tych postaci, przy czym „Raise High the Roof Beam, Carpenters” jest postrzegane jako mocniejsza historia w porównaniu do „Seymour: An Introduction”, która jest często krytykowana za gęsty i rozwlekły styl.

Czytelnikom podobał się rozwój postaci i emocjonalne powiązania z Seymourem i Buddym. Pisarz jest chwalony za bystry, dowcipny i głęboko uduchowiony styl narracji. Wielu uznało, że Salinger zgłębia głębokie tematy dotyczące ludzkości, które są przekonujące i wnikliwe.

Krytyka dotyczy głównie „Seymour: An Introduction”, który niektórzy czytelnicy uznali za nużący i trudny do śledzenia ze względu na jego dygresyjny charakter. Kilku recenzentów wspomniało o rozczarowaniu tempem i strukturą opowiadań, szczególnie w drugiej połowie. Niektórzy uważali, że styl pisania może nie spodobać się wszystkim odbiorcom, zwłaszcza zwykłym czytelnikom.

(na podstawie 118 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Raise High the Roof Beam, Carpenters and Seymour: An Introduction

Zawartość książki:

Autor pisze: Dwa długie utwory w tej książce pierwotnie ukazały się w The New Yorker RAISE HIGH THE ROOF BEAM, CARPENTERS w 1955 roku, SEYMOUR: AN INTRODUCTION w 1959 roku. Niezależnie od różnic w nastroju i efekcie, oba dotyczą Seymoura Glassa, który jest głównym bohaterem mojej wciąż nieukończonej serii o rodzinie Glassów.

Uznałem, że lepiej będzie zebrać je razem, jeśli nie celowo sparować, w pośpiechu, jeśli chcę uniknąć niepotrzebnego lub niepożądanego bliskiego kontaktu z nowym materiałem w serii. Mogę tylko wierzyć na słowo, ale mam w zanadrzu kilka nowych historii Glass - woskowych, rozwijających się - każda na swój sposób, ale podejrzewam, że im mniej się o nich mówi w mieszanym towarzystwie, tym lepiej. Co dziwne, radość i satysfakcja z pracy nad rodziną Glassów z biegiem lat rośnie i pogłębia się.

Nie potrafię jednak powiedzieć dlaczego. Przynajmniej nie poza kasynem właściwym dla mojej fikcji.