Racjonalizacja kultury: Ircam, Boulez i instytucjonalizacja muzycznej awangardy

Opinie czytelników

Recenzje książki prezentują dychotomię perspektyw, z niektórymi czytelnikami uważającymi ją za fascynującą i zachwycającą eksplorację skrzyżowania polityki, sztuki i technologii na współczesnej scenie muzycznej, podczas gdy inni krytykują ją jako zmęczoną, przestarzałą i pozbawioną rygoru w krytycznej analizie modernizmu.

Książka oferuje fascynujące spojrzenie na współczesną scenę muzyczną w ciągu ostatnich 30 lat, szczególnie w odniesieniu do przecięcia polityki, pieniędzy i sztuki. Jest bardzo ceniona przez czytelników zajmujących się muzyką i technologią, którzy uważają ją za wciągającą i polecają ją studentom. Proces dekodowania pseudonimów używanych przez znanych muzyków dodaje przyjemności i prowokuje do przemyślanych debat na tematy artystyczne i społeczno-ekonomiczne.

Krytycy twierdzą, że książka przyjmuje zmęczoną i znaną postmodernistyczną narrację, która pomija złożoność modernizmu i muzyki awangardowej. Niektórzy uważają, że brakuje jej poważnego podejścia naukowego, postrzegając ją jako stronniczą i wypełnioną krytyką kulturową, a nie obiektywną analizą. Pojawiają się również głosy rozczarowania z powodu skupienia się na elitaryzmie bez odpowiedniej oceny samego tematu modernizmu.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Rationalizing Culture: Ircam, Boulez, and the Institutionalization of the Musical Avant-Garde

Zawartość książki:

Antropolog Georgina Born przedstawia jedną z pierwszych etnografii potężnej zachodniej organizacji kulturalnej, słynnego Institut de Recherche et de Coordination Acoustique/Musique (IRCAM) w Paryżu. Jako roczny uczestnik-obserwator, Born badała społeczną i kulturową ekonomię instytucji zajmującej się badaniami i produkcją muzyki awangardowej i komputerowej.

Stworzyła unikalny portret kompozytorów, informatyków, techników i sekretarek IRCAM, badając wpływ filozofii kulturowej kontrowersyjnego awangardowego kompozytora Pierre'a Bouleza, który kierował instytutem do 1992 roku. Born przedstawia ważną instytucję artystyczną próbującą utrzymać swój status i legitymizację w erze coraz bardziej zdominowanej przez siły rynkowe oraz w niestabilnym klimacie politycznym i kulturowym. Oświetla erozję legitymizacji sztuki i nauki w obliczu rosnącej presji komercyjnej i politycznej.

Śledząc, w jaki sposób IRCAM próbował dostosować się do tych nacisków, zachowując jednocześnie swoją autonomię, Born ujawnia sprzeczne skutki instytucjonalizacji awangardy. W przeciwieństwie do tych, którzy postrzegają postmodernizm jako porozumienie między kulturą wysoką a popularną, Born podkreśla ciągłość między modernizmem a postmodernizmem oraz to, jak sam postmodernizm ucieleśnia ukryty antagonizm wobec kultury popularnej.