Quiet Sheba: Tom II

Oryginalny tytuł:

Quiet Sheba: Volume II

Zawartość książki:

Przypływy i odpływy stanowią jeden z najsilniejszych i obiektywnych, -realnych, -konstruktów, które pomagają utrzymać nasze życie w miejscu, dziś, z pewnością, jak zawsze, rozpacz, ciemność, dryfowanie w jaśniejsze przestrzenie najczęściej były moją taryfą podczas pierwszej, do drugiej części mojego okresu największego lamentu. Jednak czas i czynniki zewnętrzne złagodziły wiele strat, które dostrzegałem i nad którymi gorzko płakałem. Pory roku, podobnie jak tom II, zachowują swój rytm, podobnie - codzienną rutynę życia, więc w podobny sposób słownictwo i tematy są podobne do tych pierwszych, ale następuje powolny postęp na zewnątrz, w kierunku światła, pochwały i uznania. Pamięć, łagodnie - delikatnie, choć czasem boleśnie - powoli stała się kotwicą, a nie ciężarem, a natura mojej choroby pozwoliła przyjaciołom na łatwiejsze wsparcie. Wciąż jednak godziny, dni i noce przetwarzały, wędrowały, czekały i opłakiwały w ciszy, choć rzadziej.

Piękno pozostało moim stałym wyborem leczniczym, podobnie jak medytacje, poprzez nasze najgłębsze, najbardziej urzeczywistnione ścieżki - podróż jest szczytem góry, krok po kroku.

Jest to dające doświadczenie, które nie miało okazji wystąpić w większości przypadków. I tak róża: tom II jest zapisem trzymania, tego utraconego, podczas gdy sięgam, desperacko, "z powrotem" do miejsca, w którym kiedyś byłem, ironicznie wchodząc w to każdego dnia. Cały proces trwa, codzienna samorealizacja, aby ubrać się w ekspresję lat sześćdziesiątych. Słowa z tego okresu opisują smutek z nadzieją, jednocześnie nie czerpiąc z niego świadomych korzyści.

W stratę z nadchodzącą wdzięcznością, i pewna sugestia pewności zaczęła wkraczać, jeśli nie z mojego wyboru. Semantyka umożliwia życie sentymentu, a tom II Quiet Sheba pokazuje wyłanianie się tego pięknego, choć ząbkowanego zjawiska - prawdziwie - rzeczywistego. Przypływy i odpływy stanowią jeden z najsilniejszych i obiektywnych, -realnych- konstruktów, które pomagają utrzymać nasze życie w miejscu, dziś, z pewnością, jak zawsze, rozpacz, ciemność, dryfowanie w jaśniejsze przestrzenie najczęściej były moją taryfą podczas pierwszej, do drugiej części mojego okresu największych lamentów. Jednak czas i czynniki zewnętrzne złagodziły wiele strat, które dostrzegałem i nad którymi gorzko płakałem. Pory roku, podobnie jak tom II, zachowują swój rytm, podobnie - codzienną rutynę życia, więc w podobny sposób słownictwo i tematy są podobne do tych pierwszych, ale następuje powolny postęp na zewnątrz, w kierunku światła, pochwały i uznania. Pamięć, łagodnie - delikatnie, choć czasem boleśnie - powoli stała się kotwicą, a nie ciężarem, a natura mojej choroby pozwoliła przyjaciołom na łatwiejsze wsparcie. Nadal godziny, dni i noce przetwarzały, wędrowały, czekały i opłakiwały w ciszy, choć rzadziej.

Piękno pozostało moim stałym wyborem leczniczym, podobnie jak zawsze medytacje, poprzez nasze ścieżki najgłębszej, największej realizacji - podróż jest szczytem góry, krok po kroku.

Jest to dające doświadczenie, które w większości przypadków nie występuje w ogóle. I tak róża: tom II jest zapisem trzymania, tego utraconego podczas sięgania, desperacko, -back- do miejsca, w którym kiedyś byłem, - ironicznie wchodząc w to każdego dnia. Cały proces trwa, codzienna samorealizacja, aby ubrać się w ekspresję lat sześćdziesiątych. Słowa z tego okresu opisują smutek z nadzieją, choć nieświadomie z niego korzystają.

W stratę, wraz z nadchodzącą wdzięcznością, zaczęła wkraczać pewna sugestia pewności, jeśli nie z mojego wyboru. Semantyka umożliwia życie sentymentu, a tom II Quiet Sheba pokazuje wyłanianie się tego pięknego, choć ząbkowanego zjawiska.