"Korona jest tylko otwartym kwiatem w blasku słońca". Wewnątrz naszej myśli kryje się większość zagadki istnienia.
Wchodzimy w interakcje przede wszystkim z tym, co obiektywnie rzeczywiste, ale zawsze w towarzystwie tej części nas samych, która jest jak niejasna aureola. Wiemy, że jest naprawdę nasza, ale w dużej mierze jest zamglona. Jest to cudowna jaźń, która jest niecielesna. Jest to duchowa jednostka naszej istoty i choć niepokoi i jest źródłem wielu smutków, jest triumfalna, gdy umieramy, aby ją ujawnić, a następnie powstajemy, jak wielki feniks z popiołów do góry. To naprawdę źródło tajemnic, wejście, choć bolesne, dla Świętego do naszej istoty.
Pozwala rozkwitnąć pojęciu piękna w haniebnych okolicznościach i pozwala nocy narodzić się w świadomej chwale, samotności, w czystości, aby przedstawić zaszczytne przesłania prawdy. Dlatego torfowisko, bagno, wrzosowisko, w purpurze lub szarości - jeżyna, a jednak bagno - są to znane ustawienia dla badań i prawdy. Nasze umiejętności poznawcze i ich pouczające studia w klasach, codzienne spacery, traumatyczne wydarzenia, a także zmiany w naturalnym rytmie - wprowadzamy je do siebie, aby zobaczyć, co możemy zobaczyć - być może różę.
Róża rozwija się w dużej mierze sama w sobie, w swojej rzadkości piękna, w ciemności i jako metafora prawdy, bardziej z samotności i osobistego objęcia ostatecznego znalezienia.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)