Ocena:
Książka przedstawia złożony obraz sióstr i ich aktywizmu, łącząc osobiste narracje z analizą akademicką. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają ją za wciągającą i płynną, inni krytykują jej ciężki akademicki ton i nierówną głębię.
Zalety:⬤ Żywy i radosny portret sióstr
⬤ płynny i przejrzysty tekst
⬤ angażujący, gdy podkreślane są głosy zakonnic
⬤ odnosi się do pomijanego obszaru aktywizmu gejowskiego.
⬤ miejscami nieczytelna
⬤ nadużywanie akademickiego żargonu
⬤ niespójny ton i głębia
⬤ brak odpowiedniej eksploracji anarchizmu i jego aktualnego znaczenia.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Queer Nuns: Religion, Activism, and Serious Parody
Wciągające spojrzenie na Siostry Nieustającej Pomocy, queerowe aktywistki poświęcone sprawiedliwości społecznej
Siostry Nieustającego Odpustu tworzą nieprawdopodobny zakon zakonnic. Określane jako "queerowe zakonnice XXI wieku", Siostry rozpoczęły swoją działalność w 1979 roku, kiedy to trzech znudzonych gejów założyło habity emerytowanych zakonnic rzymskokatolickich i wybrało się na spacer po gejowskiej dzielnicy Castro w San Francisco. Oszołomione i zachwycone reakcje, jakie otrzymali, skłoniły tych doświadczonych już aktywistów do zastanowienia się, czy habity mogą mieć jakieś zastosowanie w pracy na rzecz sprawiedliwości społecznej i w ciągu roku utworzyli nowy zakon. Dziś, z ponad 83 domami na czterech różnych kontynentach, siostry oferują pomoc zdrowotną, wsparcie, a czasami protestują w imieniu społeczności queer.
W Queer Nuns Melissa M. Wilcox oferuje nowe spojrzenie na rolę sióstr w kulturze queer i krajobrazie religijnym. Siostry zarówno naśmiewają się z zakonnic, jak i poważnie twierdzą, że są zakonnicami, przyjmując innowacyjne podejście, które autorka określa jako poważną parodię. Jak każdy występ, poważna parodia może albo rzucić wyzwanie, albo wzmocnić istniejącą dynamikę władzy i często osiąga oba te cele jednocześnie. Książka pokazuje, że dzięki zastosowaniu tej strategii siostry są w stanie zaoferować skuteczne, elastyczne i godne uwagi podejście do aktywizmu opartego na społeczności.
Poważna parodia ma ostatecznie szersze zastosowanie niż tylko w przypadku sióstr. Wilcox argumentuje, że poważna parodia oferuje potencjalne zastosowania i wyzwania w wysiłkach grup aktywistów na rzecz pracy w społecznościach, które są przeciwne i uciskane przez kulturowo znaczące tradycje i organizacje - jak ma to miejsce w przypadku społeczności queer i Kościoła rzymskokatolickiego. Książka ta otwiera drzwi do nowego świata religii i aktywizmu społecznego, który można dostosować do szeregu ruchów politycznych, indywidualnych skłonności i ustawień społeczności.
