Queerowe zakonnice: Religia, aktywizm i poważna parodia

Opinie czytelników

Książka oferuje żywy portret sióstr i ich świata, chwalony za wciągające połączenie akademickich i rzeczywistych spotkań. Została jednak skrytykowana za ciężki żargon akademicki i nierówny ton, który zdaniem niektórych czytelników umniejszał ogólne wrażenia.

Żywy i radosny portret sióstr, wciągająca narracja, płynny i przejrzysty styl pisania, udane połączenie perspektywy akademickiej i rzeczywistej.

Nudne akademickie traktowanie, intensywne używanie żargonu, nierówny ton, niektóre sekcje nudne lub nieczytelne, mogłyby zapewnić więcej kontekstu dla pojęć takich jak anarchizm.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Queer Nuns: Religion, Activism, and Serious Parody

Zawartość książki:

Wciągające spojrzenie na Siostry Nieustającej Pomocy, queerowe aktywistki poświęcone sprawiedliwości społecznej

Siostry Nieustającego Odpustu tworzą nieprawdopodobny zakon zakonnic. Określane jako "queerowe zakonnice XXI wieku", Siostry rozpoczęły swoją działalność w 1979 roku, kiedy to trzech znudzonych gejów założyło habity emerytowanych zakonnic rzymskokatolickich i wybrało się na spacer po gejowskiej dzielnicy Castro w San Francisco. Oszołomione i zachwycone reakcje, jakie otrzymali, skłoniły tych doświadczonych już aktywistów do zastanowienia się, czy habity mogą mieć jakieś zastosowanie w pracy na rzecz sprawiedliwości społecznej i w ciągu roku utworzyli nowy zakon. Dziś, z ponad 83 domami na czterech różnych kontynentach, siostry oferują pomoc zdrowotną, wsparcie, a czasami protestują w imieniu społeczności queer.

W Queer Nuns Melissa M. Wilcox oferuje nowe spojrzenie na rolę sióstr w kulturze queer i krajobrazie religijnym. Siostry zarówno naśmiewają się z zakonnic, jak i poważnie twierdzą, że są zakonnicami, przyjmując innowacyjne podejście, które autorka określa jako poważną parodię. Jak każdy występ, poważna parodia może albo rzucić wyzwanie, albo wzmocnić istniejącą dynamikę władzy i często osiąga oba te cele jednocześnie. Książka pokazuje, że dzięki zastosowaniu tej strategii siostry są w stanie zaoferować skuteczne, elastyczne i godne uwagi podejście do aktywizmu opartego na społeczności.

Poważna parodia ma ostatecznie szersze zastosowanie niż tylko w przypadku sióstr. Wilcox argumentuje, że poważna parodia oferuje potencjalne zastosowania i wyzwania w wysiłkach grup aktywistów na rzecz pracy w społecznościach, które są przeciwne i uciskane przez kulturowo znaczące tradycje i organizacje - tak jak ma to miejsce w przypadku społeczności queer i Kościoła rzymskokatolickiego. Książka ta otwiera drzwi do nowego świata religii i aktywizmu społecznego, który można dostosować do szeregu ruchów politycznych, indywidualnych skłonności i ustawień społeczności.