Opinie czytelników
Podsumowanie:Pamiętnik Susan Burton opisuje jej zmagania z zaburzeniami odżywiania i innymi powiązanymi zaburzeniami odżywiania, przedstawiając surowy i szczery opis jej doświadczeń. Wielu czytelników uważa, że jej teksty są mocne i można się z nimi utożsamić, zwłaszcza ci, którzy mieli do czynienia z podobnymi problemami. Jednak niektórzy krytycy uważają, że książka może być zbyt szczegółowa i brakuje w niej eksploracji głębszych korzeni psychologicznych.
Zalety:⬤ Surowa szczerość i wrażliwość w pisaniu.
⬤ Relatywna dla osób doświadczających zaburzeń objadania się (BED) lub podobnych problemów.
⬤ Pięknie napisana i wciągająca historia.
⬤ Porusza kwestie wykraczające poza tradycyjne zaburzenia odżywiania, takie jak anoreksja i bulimia.
⬤ Oferuje wgląd w kulturowy nacisk na szczupłość i jej psychologiczne skutki.
Wady:⬤ Może być wyzwalający dla niektórych czytelników, zwłaszcza tych zmagających się z problemami związanymi z wizerunkiem ciała.
⬤ Niektórzy recenzenci uważali, że narracji brakuje głębi w odkrywaniu psychologicznych korzeni zaburzeń odżywiania.
⬤ Niektóre szczegóły są postrzegane przez niektórych czytelników jako nadmierne lub odbiegające od tematu.
⬤ Zakończenie może wydawać się niesatysfakcjonujące dla tych, którzy szukają rozwiązań lub jasnych ścieżek powrotu do zdrowia.
(na podstawie 73 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Empty: A Memoir
Zawartość książki:
Redaktorka w This American Life ujawnia wstrząsającą historię sekretnego objadania się, które zdominowało jej okres dojrzewania i nadal ją kształtuje.
"Jej opowieść o przymusie i uzdrowieniu jest szczera i mocna" - People.
UZNANA ZA JEDNĄ Z NAJLEPSZYCH KSIĄŻEK ROKU PRZEZ MARIE CLAIRE
Przez prawie trzydzieści lat Susan Burton ukrywała swoją obsesję na punkcie jedzenia i sekretne życie kompulsywnego jedzenia i głodzenia się, które zdominowało jej okres dojrzewania. Jest to bezlitośnie szczera, zaciekle inteligentna opowieść o życiu z anoreksją i zaburzeniem objadania się, pokonaniu wstydu i nauczeniu się mówienia o swoim sekrecie.
Kiedy Burton miała trzynaście lat, jej stabilne życie na przedmieściach Michigan zostało wywrócone do góry nogami przez nagły rozwód rodziców, a ona przeprowadziła się do Kolorado z matką i siostrą. Przeprowadzka na zachód była dla niej przygodą i okazją do przeobrażenia się z gimnazjalnego kujona w popularną nastolatkę. Jednak w wyniku rozstania rodziców, odziedziczona fiksacja na punkcie szczupłości zmieniła się z "osobliwości w patologię".
Susan wpadła w bolesny cykl anoreksji i objadania się, który tworzył podziemną warstwę jej słonecznego życia. Od sukcesu do sukcesu - poszła do Yale, zdobyła wymarzoną pracę w czasopiśmie zaraz po ukończeniu college'u i wyszła za mąż za swojego chłopaka ze studiów. Ale w college'u kompulsywne jedzenie pogorszyło się - objadała się, przysięgała, że to ostatni raz, a potem, kilka godzin później, robiła to ponownie - a po ukończeniu studiów popadła w anoreksję, jej próbę "rzucenia jedzenia".
Objadanie się jest bardziej powszechne niż anoreksja czy bulimia, ale jest mniej badań i niewiele historii, które pomagają nam je zrozumieć. W cierpkiej, uduchowionej prozie Susan Burton uderza w znaczenie tego rodzaju narracji i opowiada ekscytującą historię tęsknoty, przymusu i ciężko wypracowanego samoobjawienia.
