Pustka pustki: Wprowadzenie do wczesnej indyjskiej madhjamiki

Opinie czytelników

Recenzje książki „The Emptiness of Emptiness” prezentują mieszankę uznania dla głębi informacji i akademickiego rygoru książki, wraz z krytyką jej wymagającego języka i stylu. Wielu znajduje wartość w jej spostrzeżeniach na temat filozofii buddyjskiej, podczas gdy inni postrzegają ją jako zbyt złożoną i pretensjonalną.

⬤ Cenne informacje na temat filozofii buddyjskiej, w szczególności myśli Nagardżuny
⬤ przemawia do naukowców i akademików
⬤ wnikliwe przecięcia z filozofią zachodnią
⬤ zawiera tłumaczenie pracy Candrakirtiego.

⬤ Nieco ezoteryczna i naukowa, co czyni ją mniej ekscytującą do czytania
⬤ głęboki język akademicki może być odpychający
⬤ krytyka pretensjonalności
⬤ niektórzy czytelnicy sugerują, że alternatywne książki są lepsze.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Emptiness of Emptiness: An Introduction to Early Indian Madhyamika

Zawartość książki:

The Emptiness of Emptiness przedstawia pierwsze angielskie tłumaczenie pełnego tekstu Madhyamakāvatāra (Wejście na Środkową Drogę), sanskryckiej kompozycji buddyjskiej z VI wieku, która była szeroko studiowana w Tybecie i, przypuszczalnie, także w rodzimych Indiach. W swoim długim wstępie do tłumaczenia Huntington oferuje rozsądnie przygotowaną, wysoce oryginalną dyskusję na temat centralnej filozofii buddyzmu Mahāyāna.

Przedstawia główne idee pustki i zależnego powstawania nie jako abstrakcyjne koncepcje filozoficzne, ale raczej jako potężne narzędzia do restrukturyzacji natury ludzkiego doświadczenia na najbardziej fundamentalnym poziomie. Opierając się na różnych indyjskich i zachodnich źródłach, zarówno starożytnych, jak i współczesnych, Huntington stopniowo prowadzi czytelnika do zrozumienia, w jaki sposób wyrafinowane myślenie filozoficzne może służyć jako środek do przełamania przywiązania do jakiejkolwiek idei, opinii lub przekonania.

Wszystko to w oparciu o buddyjskie założenie, że nawykowe, bezrefleksyjne utożsamianie się z ideami, opiniami lub przekonaniami naraża na szwank nasze uznanie dla niepojętego cudu, który leży u podstaw codziennej, konwencjonalnej rzeczywistości. Autor pokazuje, w jaki sposób duchowa ścieżka bodhisattwy przekształca indywidualną osobowość z węzła przywiązania w pojazd do wyrażania głębokiej mądrości (praj ā) i bezwarunkowej miłości (karuṇā).