Pułapka kulturowa - etniczne oczekiwania i nierówna edukacja czarnoskórej młodzieży

Opinie czytelników

Książka otrzymała w przeważającej mierze pozytywne recenzje za swoją głębię, wnikliwość i jakość pisania. Bada reprezentacje Karaibów i perspektywy czarnoskórej młodzieży w Londynie i Nowym Jorku, dzięki czemu jest istotna dla nauczycieli i osób zainteresowanych polityką kulturową i historią.

Książka opisywana jest jako głęboka, wciągająca i potężna. Zapewnia transformacyjny wgląd w historię Czarnych, klasę, płeć i rasę. Czytelnicy uważają ją za pouczającą, wciągającą i dobrze napisaną, sugerując, że oferuje cenne perspektywy, które rzucają wyzwanie i inspirują. Wielu recenzentów poleca ją jako niezbędną lekturę dla nauczycieli i studentów, zwłaszcza socjologii.

W recenzjach nie wymieniono żadnych konkretnych wad. Można jednak wywnioskować, że czytelnicy, którzy nie są zainteresowani tematami historii Czarnych, polityką kulturową lub edukacją publiczną, mogą nie uznać jej za atrakcyjną.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Culture Trap - Ethnic Expectations and Unequal Schooling for Black Youth

Zawartość książki:

W książce The Culture Trap Derron Wallace argumentuje, że nadmierne poleganie na kulturze w celu wyjaśnienia osiągnięć i zachowania czarnoskórych uczniów w szkołach jest pułapką, która podważa czynniki historyczne i procesy instytucjonalne, które kształtują sposób, w jaki czarnoskórzy uczniowie doświadczają edukacji szkolnej.

Pułapka ta ma konsekwencje dla wielu młodych ludzi należących do mniejszości rasowych i etnicznych w szkołach, w tym czarnoskórych Karaibów w Londynie i Nowym Jorku. Od lat dwudziestych XX wieku czarnoskórzy Karaibowie w Nowym Jorku są uważani za modelową mniejszość czarnoskórych osiągającą wysokie wyniki.

I odwrotnie, od lat 50. ubiegłego wieku czarnoskórzy Karaibowie w Londynie są uważani za mniejszość, która osiąga słabe wyniki. Jednak w obu kontekstach często sugeruje się, że kultura karaibska wpływa na ich status, czy to jako sławnej mniejszości w USA, czy jako zdegradowanej mniejszości w Wielkiej Brytanii.

Opierając się na bogatych obserwacjach etnograficznych, a także wywiadach i danych archiwalnych z dwóch największych szkół publicznych w Londynie i Nowym Jorku, Wallace analizuje linie błędów tych twierdzeń i podkreśla wpływ kolonializmu, klasy i kontekstu na kształtowanie doświadczeń edukacyjnych Czarnych Karaibów. Ponieważ różnice w osiągnięciach rasowych i etnicznych oraz dyskusje na temat tego, co z nimi zrobić, utrzymują się w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, Wallace pokazuje, w jaki sposób kultura jest czasami wykorzystywana jako alibi dla rasizmu w szkołach, i wskazuje, co nauczyciele, rodzice i uczniowie mogą zrobić, aby to zmienić.