Ptaki z mszału Sherborne

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Birds of the Sherborne Missal

Zawartość książki:

Mszał zawiera tekst i często muzykę do prowadzenia chrześcijańskiej mszy przez cały rok, a ten w Sherborne został stworzony około 1400 roku dla mnichów z tamtejszego opactwa benedyktynów. Jest on wyjątkowy ze względu na niezwykłą marginalną serię naturalistycznych ptaków, z których większość pochodzi z tego obszaru i często nosi nazwy dialektalne. Można je znaleźć głównie na środkowych stronach, gdzie znajduje się również zapis nutowy. Bogata skala i dekoracja mszału służyły podkreśleniu duchowej dominacji miasta w Wessex.

W tym cyklu wierszy każdy ptak był obserwowany w swoim rodzimym środowisku w granicach diecezji Sherborne, a następnie powiązany z mszałem za pomocą ikonografii religijnej, obrazów związanych z książkami, pigmentami lub metodami iluminacji, a także mitologii ptaków, przy czym ta ostatnia często podważała pierwotną chrześcijańską intencję. Japoński haibun został luźno wykorzystany, ponieważ jego forma dobrze nadaje się do notatek przyrodniczych, a bloki tekstu o podobnej wielkości były przyjemne wizualnie, odzwierciedlając bloki ciężkiego pisma gotyckiego. Towarzyszące haiku pozwalało na krótki szkic słowny ptaka lub jego otoczenia, który dosłownie oświetlał całość.

Prozatorskie konstrukcje Elisabeth Bletsoe nabierają piękna gęsto mieniących się mozaik. (London Review of Books, 2010)

Słusznie podziwiana za swoje pomysłowe urządzenie leksykalne, jest biegła w łączeniu dialektycznego języka wernakularnego ze specjalistycznymi terminologiami z nauk przyrodniczych, historiografii, folkloru i taksonomii... jej synteza heterogenicznych glosariuszy nadaje głęboko zniuansowaną grę między laminowaną estetyką w bricolage, odblokowując szereg powiązanych wrażeń u podstaw tych rezonujących medytacji. (Chris Cornwell, The Lonely Crowd, 2017)

Czysta przyjemność płynąca z czytania jej prac wynika z mieszanki rejestrów, różnorodności dykcji i wyjątkowego sposobu, w jaki łączy doświadczenie z nauką i sprawia, że wszystko to wydaje się tak łatwe i naturalne jak oddychanie. Jej twórczość jest bogata i bogata w tekst, i choć złożona, nigdy nie jest niejasna ani niewdzięczna. (Steve Spence, Stride, 2010)