Przypadek położnej ropuchy

Opinie czytelników

Książka „The Case of the Midwife Toad” autorstwa Arthura Koestlera przedstawia fascynującą narrację o eksperymentach Paula Kammerera na płazach i jego wyzwaniach przeciwko ustalonej teorii ewolucji. Zgłębia tematy naukowej ortodoksji, osobistych ambicji i polityki naukowej, ujawniając surowe traktowanie tych, którzy zaprzeczają głównym przekonaniom. Choć oferuje bogatą i wciągającą historię, niektórzy czytelnicy zauważyli, że w niektórych momentach może ugrzęznąć w nadmiarze szczegółów.

⬤ Bardzo czytelny i wciągający styl narracji.
⬤ Zapewnia zrównoważone spojrzenie na analizę naukową i kontekst historyczny.
⬤ Podkreśla zmagania niezrozumianego naukowca, co dodaje głębi narracji.
⬤ Fascynująca eksploracja polityki naukowej i implikacji kwestionowania ustalonych teorii.
⬤ Oferuje wgląd we współczesną genetykę i epigenetykę, pokazując aktualność Kammerera.

⬤ Niektóre fragmenty mogą grzęznąć w nadmiarze szczegółów.
⬤ Czytelnicy zwrócili uwagę na pewne naukowe błędy lub pominięcia.
⬤ Skupienie się na potencjalnie kontrowersyjnej hipotezie może nie spodobać się wszystkim odbiorcom.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Case of the Midwife Toad

Zawartość książki:

23 września 1926 r. austriacki biolog eksperymentalny dr Paul Kammerer popełnił samobójstwo na ścieżce w austriackich górach. Jego samobójstwo było punktem kulminacyjnym wielkiej ewolucyjnej kontrowersji, którą wzbudziły jego eksperymenty. Walka toczyła się między zwolennikami Lamarcka, którzy utrzymywali, że nabyte cechy mogą być dziedziczone, a neodarwinistami, którzy podtrzymywali teorię przypadkowych mutacji zachowanych przez dobór naturalny. Eksperymenty dr Kammerera z różnymi płazami, w tym salamandrami i ropuchą położną (Alytes obstetricans), nadały dużą wagę argumentom Lamarcka i ściągnęły na niego pełną furię ortodoksyjnych neodarwinistów.

Arthur Koestler wiedział o pracy dr Kammerera, kiedy sam był studentem w Wiedniu i zawsze interesował się tą tragiczną historią. Daje fascynujący opis jadowitej atmosfery, w której toczyła się bitwa i długości, do których pozornie szanowani uczeni posunęliby się, aby zdyskredytować swoich przeciwników. Na czele ataku na Kammerera stanął brytyjski naukowiec, William Bateson, który zasugerował, że eksperymenty wiedeńczyka były fałszywe, ale który nie zbadał dowodów, w tym tak zwanych poduszek zaślubinowych ostatniego pozostałego okazu ropuchy położnej Kammerera. Młody amerykański naukowiec, który odwiedził Wiedeń, odkrył, że odbarwienie opuszek narządów płciowych nie było spowodowane przyczynami naturalnymi, ale wstrzyknięciem indyjskiego atramentu. Kiedy jego odkrycia zostały opublikowane, Kammerer zastrzelił się.

Pan Koestler, którego ostatnie pisma, w książkach takich jak The Act of Creation i The Ghost in the Machine, były częściowo związane z teorią ewolucji, postanowił zbadać tę starą tajemnicę. Kiedy rozpoczął swoje badania, spodziewał się opowiedzieć o tragedii człowieka, który zdradził swoje powołanie, ponieważ samobójstwo Kammerera zostało przyjęte jako przyznanie się do winy, a jego praca została zdyskredytowana od tamtego dnia do dziś. Zamiast tego, gdy pan Koestler czytał współczesne gazety, korespondował z córką Kammerera, synem Batesona i ocalałymi naukowcami, którzy uczestniczyli w wykładzie Kammerera w Cambridge, odkrył, że pisze usprawiedliwienie człowieka, który najprawdopodobniej sam został zdradzony. Historia, która się wyłania, jest z jednej strony fascynującym naukowym odkryciem; z drugiej strony jest to poruszająca i ludzka narracja o bardzo wykorzystywanej, genialnej i kochanej postaci. Choć sam nie jest Lamarckianinem, Koestler kończy książkę apelem do biologów o powtórzenie eksperymentów Kammerera z otwartym umysłem, aby je zweryfikować lub obalić. Gdyby twierdzenia Kammerera zostały pośmiertnie potwierdzone, nasze spojrzenie na ewolucję uległoby znaczącej zmianie.

Znakomity intelektualny thriller, którego implikacje wciąż odbijają się echem, The Case of the Midwife Toad jest zupełnie nowym rodzajem książki dla pana Koestlera i być może tylko on mógł ją napisać, ponieważ wymagała specjalistycznej wiedzy i znajomości akademickiego świata nauki, w połączeniu z kreatywnością i wyobraźnią wybitnego powieściopisarza.